(SchooLife) Ⓟⓡⓞⓛⓞⓖ ❝ Byś zaczął krwawić, jak ja! ❞

     Każdy okaz musiał być perfekcyjny. Nie mógł pod żadnym pozorem odbiegać od normy, inaczej kończył z kamieniem przywiązanym do nóg w pobliskiej rzece. Żeby oszczędzić sobie dodatkowej roboty,  wpierw dokładnie obserwował potencjalne „okazy”, a dopiero potem przystępował do działania.

      Tak było i w tym przypadku.

    Zarywał kolejną noc, aby czytać następne strony, przeglądać kolejne zdjęcia i oglądać n-te nagrania z monitoringu; mimo to nie odczuwał znużenia, a wręcz odwrotnie – jedynie rosnącą chęć, aby wcielić plan w życie. Ale musiał być ostrożny, nie działać pod wypływem impulsu. Inaczej wszystko diabli wezmą.

     Otaczały go trzy monitory, każdy z zastopowaną stopklatką z ulicznego, szkolnego i jeszcze innego monitoringu. Łączyło je jedno: na każdym byli nastolatki, niektórzy niemalże dzieci.

     Pochylił się do przodu, aż okulary zsunęły mu się na nos, a kaptur na oczy. Poprawił obie te rzeczy, aby móc lepiej widzieć zastopowaną klatkę. Westchnął ciężko, kolejny raz analizując te same fakty. Nie zwrócił uwagi na grających nastolatków; wzrok skupił na ich menedżerce. Figurą nie powalała, bo była malutka i lekko przy kości, lecz dla niego nie to się liczyło. Jedynie włosy – długie, zadbane, a przede wszystkim – jasnofioletowe. Zachwycał się nimi, od kiedy pierwszy raz je zobaczył. Teraz szukał osoby równie doskonałej, jak ona.

     Szybko zanotował notatkę w zeszycie; robił to niemal po ciemku, jedynie przy blasku otaczających go monitorów, ale nie obchodziło go, czy się rozczyta. Wszystkie informacje i tak z łatwością zapamiętywał. Rzucił zeszyt na stos innych i w innym komputerze włączył nagranie z miejskich kamer, do których bez problemu się włamał. 

     Obraz zatrzymał się w momencie, gdy młoda dziewczyna przebiegała przez ulicę. Długie, brązowe włosy spięte w wysoką kitkę unosiły się za nią poruszane wiatrem. Kilkoma kliknięciami przybliżył obraz i pobiegał myszką po ekranie. Tym razem jednak nie obchodziły go włosy, tylko oczy. Ach, jakie ona miała oczy! Duże, wyraziste, podkreślone naturalnymi grubymi rzęsami, a nie toną makijażu. Nadawały się idealnie; nie będzie musiał nic zmieniać.    

      Odchylił się na krześle, które zaskrzypiało pod jego ciężarem. Przeciągnął się, a stare kości zaskrzypiały jak oparcie fotela. Poruszył zdrętwiałym lewym ramieniem, które czasem mrowiło nieprzyjemnie, przypominając mu, o co walczył.

     – Uwięziony w raju czuję ból, za każdym razem jak spoglądam na twe szczęście – zanucił pod nosem, lecz zamilkł, marszcząc lekko brwi. Przyjrzał się kolejny raz obu dziewczynom; zerknął na zdjęcia innych osób, jakimi była oblepiona tablica korkowa nad biurkiem, a mały zegarek wybił szóstą nad ranem. Do tej pory nikt się nie nadawał, każdy odpadał bo głębszej analizie. Lecz teraz, teraz wreszcie miał to, czego pragnął. Musiał jedynie wykrzesać z siebie odrobinkę cierpliwości, a reszta powinna pójść jak po maśle. A gdy już wcieli swój plan w życie, Ninjago City zaleje fala, która zmiecie z powierzchni wszystko i wszystkich.

      Uśmiechnął się pod nosem, śnieżnobiałe zęby błysnęły w mroku.

     – Czekam w bierności na ten dzień…

      Po chwili z jego gardła wyrwał się niekontrolowany śmiech, a on zakręcił na fotelu. Klaszcząc w dłonie odziane w biało-czerwone rękawiczki, radosnym głosem dokończył zwrotkę hymnu umarłych:

     – Byś zaczął krwa-wić-jak-JA!

*z przerażeniem wpatruje się w prolog* o matyldo. CO to jest?

Kelly: Mnie się nie pytaj; ja tu tylko na chwilę

No weź, no! Nie rób mi tego skoro już zmarnowałam dwie godziny z życia, w ciągu których mogłam się czegoś nauczyć, by to napisać!

Kel: Nie mój problem! 

Tu masz rację. Ale no co ja ćpałam!?

Kel: Melissę

W sumie... XD Dobra, bo podsumowanie wyjdzie dłuższe od prologu XD nie wiem czemu wzięłam się za taki gatunek, nie wiem czemu to teraz publikuję skoro nawet nie wiem czy blog oficjalnie wystartuje, ale chyba po prostu dzisiaj musiałam odreagować no i tak wyszło xd

Kel: Tak wyszło!? Tak wyszło że zrobiłaś jakiegoś psychola! 

A to pierwszy raz?

Kel: *opuszcza lokal*

PROSZĘ SIĘ NIE PRZYZWYCZAJAĆ I NIE ROBIĆ DUŻYCH NADZIEI ŻE ROZDZIAŁ 1 SZYBKO SIĘ POJAWI

OGÓLNIE SIĘ NIE PRZYWIĄZUJCIE XD 

a na razie... eee... pa?