Rozdział 28 ~ Utrata władzy i generalne porządki

    Lloyd wiedział już, że wpadł w kłopoty. Kolejny  raz. Stracił kontrolę nad armią  węży i jeszcze im się naraził. Nie wiedział co robi źle. Że nigdy mu nie wychodzi. Zawsze ci ninja wchodzili mu w drogę. I tym razem też gdyby się nie pojawili wszystko by wypaliło.
   A tak, teraz był prowadzony przez dwójkę Wężonów aby przypadkiem nie uciekł. Plemieniu udało się odebrać berło. W ramach zemsty spalili klasztor Spinjitzu.
   Obok niego pełz Silthra. Spróbował jeszcze jednej, ostatniej próby.
-Generale - szepnął - zrób coś. Nadal się mnie słuchasz, co nie?
   Silthra nie zastanawiał się długo. Nadal był pod kontrolą Garmadonka. -Mam dość!! - Krzyknął stając. Pozostali Wężonowie zaskoczeni wybuchem generał też się zatrzymali i spojrzeli w jego kierunku. - Jessstem generałem! Masz oddać mi berło, natychmiassst!
   Spojrzenia zgromadzonych jednym susem przeniosły się na Skales'a który szedł na czele a w dłoni trzymał wężonowe berło. Obejrzał je zastanawiając się nad odpowiedzią, która jednak od razu znał.
-Rzuci mu wyzwanie? - Zaczeli szeptać między sobą węże.
-Na pewno - odpowiedział inny
-Skales ma dość Silthry - dodał trzeci. - My zresztą powoli też...
-Nie - odparł krótko i treściwie Skales.
   Szepty przybrały na sile. Przekształciły się, na początku w  cichy a na koniec głośne skandowanie:
-Otchałań Kłów! Otchłań Kłów! Otchłań Kłów!
-Zdaje sssię, że czeka nasss walka. - Stwierdził chwilowy właściciel berła. - Wewnątrz Otchłani Kłów!
   Wężonowie zareagowali wielkim entuzjazmem. Otchłań Kłów była miejscem gdzie rozstrzygali swoje spory w oczywisty sposób. Podczas walki. Jeśli chodziło o dowodzenie nad plemieniem wygrany otrzymuje ogon - tytuł generała, berło (i władze oczywiście) a upadły dowódca traci ogon, berło i władze.
   Właśnie tam zgromadzili się Wężonowie. Skales przekazał na ten czas berło sędziemu - Seren'owi. Stanął na przeciwko niego, obok Silthry.
-Zwycięzca otrzymuje berło oraz dowództwo - oznajmił Seren. - Jessst tylko jedna zasssada. Nie ma zasssad!
   I tą zasade Hipnokobry lubiły najbardziej. Zero zasad, wszystkie chwyty dozwolone.
-A w Otchłani Kłów moje sssłowo jessst prawem. Zrozumiano?
   Przeciwnicy kiwnęli głowami na znak, że do nich dotarło.
-Zaczynać!
    Silthra i Skales zaczęli krążyć. Pierwszy atak przypuścił generał. Użył swojego długiego ogona by powalić rywala. Skales skoczył i wylądował za nim. Kopnął go w plecy.
-Dwie bronie! - Zawołał Seren.
   Mogli wybrać oręże wykonane z najtwardszego lodu. Silthra wziął tarczę i kilof, a Skales dwa miecze. Ponownie zaczęli atakować.
   Lloyd stał przy ścianie i przyglądał się pojedynkowi. Nabierał coraz większych wątpliwości co do wygranej Silthry. Skales był zacięty i co gorsze  był lepszy w walce. Jeśli generał przegra to on starci całkowicie kontrolę nad Wężonami. Na dodatek nie wiedział jakie plany mają wobec niego.
   Rozejrzał się. Pilnowało go tylko dwóch węży, którzy i tak byli zajęci oglądaniem pojedynku. W sumie mógłby uciec. Wszyscy byli pochłonięci walką, która miała wyłonić nowego generała. Tyleże... Kawałek od niego w wyżłobieniu, po swojej lewej stronie zobaczył mapę do pozostałych plemion. Zaświtał mu w głowie nowy pomysł. Jeśli straci władzę nad Hipnokobrami to ma przecież jeszcze cztery inne  plemiona. Jeszcze raz spojrzał na boki. Nikt nie patrzył w jego stronę. Zrobił powoli pół kroku. Potem kolejne pół... I kolejne. W końcu gdy doszedł do mapy szybko ją chwycił i jeszcze szybciej schował z tyłu za pas. Powrócił na swoje miejsce jak gdyby nigdy nic.
   Strażnik odwrócił się do niego, ale zaraz z powrotem przyglądał się walce.
-Bij generale, bij! - Zawołał. W duchu nadal liczył, że Silthra wygra i nie będzie musiał szukać kolejnego plemienia. Nie chciało mu się albo po prostu... nie chciał?
   Jednak jego nadzieja poległa w następnych chwilach. Silthra był na tyle "mądry", że rzucił kilofem z zamiarem trafienia zbuntowanego podwładnego. On jednak schylił się a broń wbiła się w lodową ścianę. Pojawiła się mała wyrwa. Z sufitu spadło kilka lodowych sopli. Jeden roztrzaskał się o tarcze generała. Skales wykorzystał jego chwilowe rozproszenie  i zadał szybkie ciosy na tarczę. W końcu przestał by użyć innej taktyki. Rozluźnił mięśnie. Zaczął gibać się na boki. Tak jak wąż, który chce rozproszyć uwagę ofiary.
    Silthra też użył swojego sposobu. Jego ogon zagrzechotał a oczy zaczęły się mienić. Lecz Skales tylko na to czekał. Gwałtownie postąpił do przodu, wybił się i uderzył dowódce najpierw w brzuch a potem w szczękę. Wykonał na koniec obrót i salto w tył. Gładko wylądował.
   Natomiast Silthra po zaskakująco mocnych ciosach zachwiał się i w następnym momencie leżał już na ziemi. Przed oczami latały mu gwiazdki, z miejsca gdzie był kieł ciekła stróżka krwi.
   Lloyd przypatrywał się obrotowi sytuacji z szeroko otwartą buzią.
-No wstawaj! - Nakazał.
   Wąż podparł się łokciami, ale zaraz upadł.
-Zwycięzcą zossstaje Skales! - Ogłosił Seren podnosząc rękę wygranego w górę. - Dzięki technice te-kłyn-do zossstaje nowym generałem!
   Sędzia przekazał berło w ręce nowego dowódcy. Skales'a otoczyła złota aura. Stare znaki na ciele zanikały a w ich miejsce pojawiały się nowe, srebrne oraz złote. Nogi złączyły się i stworzyły długi niebieski ogon. Co się tyczy Silthry, też się przemienił. Jednak w jego przypadku znaki zmieniły się na szare, skóra nie była już intensywnie niebieska, ręce były szare a ogon zanikł robiąc miejsce dla pary nóg. Był teraz zwykłym podwładnym.
-Skales! Skales! Skales! Skales! - Skandowali Wężonowie na cześć nowego generała.
   Nowy dowódca ścisnął mocniej berło. Jego cel został osiągnięty. Wskazał berłem na Silthre chwiejnie stojącego na nogach.
-Od dziś to ty będziesz wykonywał moje rozkazy. - Oznajmił bardzo zadowolony z nowej funkcji. - Zrozumiano?
-Tak...  generale - odpowiedział. Drugie słowo ledwo przeszło mu przez gardło.
-A ty - berło powędrowało w kierunku Lloyd'a - odejdź i nigdy więcej nie wracaj!

*

   Odejdź.
   Łatwo powiedzieć i łatwo zrobić, ale co teraz? Lloyd zadawał sobie to pytanie od kąd jak najszybciej oddalił się od Mroźnego Pustkowia gdzie swą siedzibę miały Hipnokobry. Na jedno ulżyło mu, że Skales go nie poćwiartował. Lecz był też na niego wkurzony. Na niego i wszystkie Hipnokobry. Stracił nad nimi całkowicie kontrolę. Musiał coś wymyślić aby się na nich zemścić. Nie ujdzie im to płazem. W tym momencie ninja go nie obchodzili. Najpierw zemsta, a potem zajmie się wojownikami. Ale jest coś co łączy te dwie rzeczy. Musi znaleźć nową armię.
   Gdy tak szedł przez pustynię coraz bardziej docierało do niego jak bardzo jest samotny. Nie miał przy sobie nikogo. Ojca nie widział od kilku miesięcy. Matki jeszcze dłużej. Miał jej za złe, że oddała go do Mrocznej Uczelni. Nie wieżył, że zrobiła to dla jego dobra, aby odkryć przeznaczenie syna. Najpierw myślał, że Brad, którego tam poznał jest jego przyjacielem. Lecz po tem wszystko się rypło. Znowu był sam. Bez chodźby jednego przyjaciela, bez rodziny. W sumie był jeszcze Sensei Wu, jego wujek, ale on szkoli tych ninja i jest "dobry". A Lloyd chciał być taki jak ojciec. Zły, mroczny aby wszyscy się go bali. Ale jak widać mu nie wychodziło.
   A może sobie odpuścić? - przyszło mu nagle do głowy. Robi wszystko aby być taki jak Garmadon, ale może to jest bez sensu? Może nigdy taki nie będzie? Może nie jest dostatecznie zły? A może jego przeznaczenie jest zupełnie inne...?
-Zaczynam gadać jak wujek - mruknął i zjechał w dół kolejnej wydmy. Słońce chyliło się ku zachodowi. - No i co teraz? Mam spać na dworze? Eh... Maskara.
   Przeszedł kilkanaście metrów. Piasek, piasek, piasek, kamienie, głazy, czyjeś śmiechy... Zaraz! Śmiechy? Na pustyni?! Bez większych namysłów pobiegł za odgłosami. Wbiegł na setną wydmę. Kilkanaście metrów w dole zobaczył statek oparty o skały. To aż tak go nie zdziwiło. Bardziej fakt, że tymi, którzy się śmiali byli ninja! Biegali po statku, zaglądali w różne zakamarki.
   Lloyd widział jacy są radośni. Po spaleniu przez węże klasztoru znaleźli nowy dom i byli szczęśliwi. Chociaż pewnie gdyby nawet go nie mieli to byliby szczęśliwi. Mieli przecież siebie. A on Lloyd Garmadon był kompletnie sam. Chciał mieć przynajmniej jednego.
   Przez kilka chwil przyglądał im się. Minę miał nie za wesołą. W końcu ruszył w nieznanym dla samego siebie kierunku.

 

*

   Promienie wczesnego porannego słońca oświetlały nowy dom wojowników. Wszystko byłoby fajnie. Lecz nieznośne DUM! DUM! DUM! DUM! rozchodzące się po wszystkich pomieszczeniach nie dawało pospać dłużej. Sensei wparował do pokoju ninja. Trzymał mini gong,  w który uderzał. Chłopaki przekręcili się na drugi bok i nakryli głowy poduszką chcąc nadal spać.
-Licho nie śpi i wam też nie wolno - oznajmił nie przestając uderzać w gong. - Aby osiągnąć pełnie możliwości traktujcie każdy dzień jak wielką szansę.
-Dobra, dobra już dość - jęknął Kai odrzucając kołdrę. Gong przestał hałasować. Zszedł z górnego łóżka. Okazało się, że niektóre rzeczy i meble są już na pokładzie. -Czy żeby trenować nie powinniśmy się wyspać?
   Podszedł zaspany do okna. Pociągnął lekko za sznurek od żaluzji aby je odsłonić.  Owszem odsłonił je, ale żaluzja zleciała na podłogę.
-A czy ktoś wogóle się wyspał? - Ziewnęła Kelly wychodząc z małego pokoiku. Pomieszczenie wojowników było podzielone na dwie części. Większy pokój z dwoma piętrowymi łóżkami i mniejszy z jednym. Wchodziło się do niego z tego większego.  W sam raz dla brunetki. Miała odrobinę prywatności.
-Ja tylko odgniotłem sobie plecy - powiedział Cole przeciągając się.
-Gadaliśmy dłuuugo o nowej kwaterze. Straciliśmy poczucie czasu - przypomniał Jay. Poszedł do małej łazienki (drzwi do niej prowadziły z pokoju ninja tak jak do  pokój Kelly) Odkręcił kurek od kranu. Podstawił dłonie, ale z kranu plusnął piach.
-Ej!
   Wytrzepał dłonie i wrócił do pokoju.
-Zapiszcie w wyraźnym miejscu, że nie mamy wody.
-Może być na ścianie? - Zapytała Kelly. Nabazgrała ten napis palcem na zakurzonej ścianie.
-Co dziś będziemy ćwiczyć, Sensei? - Zapytał Zane.
-Myślę, że dziś nauczycie się....  sprzątać - stwierdził przyglądając się stanowi pokoju. Inne pomieszczenia były w podobnym stanie.
-Sprzątać?! - Powtórzyli
-Ninja walczą a nie sprzątają - powiedział Bucket.
-Jeśli chcecie szanować siebie, szanujcie też nasz nowy dom i historię - wypowiedział kolejną mądrość Wu. - Adepci ninja nie mogą mieszkać w takim bałaganie. Wszystko ma błyszczeć jak wrócę. 
-Postarajcie się - dodał w drzwiach. DUM!
-Wieki zajmie nam wyczyszczenie całego statku - sapnął Smith.
-Chyba, że n a p r a w d ę się postaramy - Jay mrugnął. Wszyscy załapali o co mu chodzi.
   Zjedli szybkie śniadanie i zaraz zabrali się do roboty. Do posprzątania mieli 8 pomieszczeń plus pokład i mostek. Na pierwszy ogień poszedł zagracony składzik, którym zajął się Cole. Jego Spinjitzu wciągnęło nie potrzebne rzeczy i wysadziło je na dwór za pokład. Kolejny pokój nie był zagracony, ale cały brudny, w kurzu. Zadania podjęli się Kai i Zane. Jasnowłosy wbił shurikeny w ścianę. Lód pokrył całe pomieszczenie. Teraz czas na Kai'a aby się popisał.
-Ninja go! - Zawołał. Ognisty wir zaczął topić lód, a woda zaraz wyparowała. Pokój odhaczony.
   Po kilkudziesięciu minutach został jeszcze jeden plus pokład i mostek. Jay zajął się naprawą elektroniki. Statek okazał się posiadać nowoczesną elektronikę. Na mostku był panel kontrolny, duża szyba, wielki na połowę ściany ekran-mapa z radarem. Jak to statek miał też ster. Jedno uderzenie nunczako w panel główny sprawiło, że cały sprzęt zaczął działać.
  Załatali dziurę w kadłubie. Na koniec - pokład oraz rozwieszenie masztu. Chłopacy (Chłopcy, chłopacy czy chłopaki? Czy wszystkie są poprawnie? xd) ciągnęli za linę. Kelly stanęła  z drugiej strony. Na plecach miała zawieszoną katanę. Wyciągnęła ręce w stronę masztu. Sekundę później zawiał wiatr. Pchnął płachtę, która opadła w dół i naprężyła się. Wreszcie pokład. Szare Spinjitzu skutecznie wymiotło cały kurz. Drewniany pokład błyszczał. Ninja ocenili efekt swojej pracy
-Z pomocą naszych broni poszło o wiele szybciej. - Powiedziała Thifer. Zajęło im to tylko godzinkę. Nowy rekord. Wrócili do swojego pokoju.
   Godzinę po tym jak skończyli, z Ninjago wrócił Wu i Nya. Efekt jaki zastali trochę zaskoczył ich
-Ale u was czysto - gwizdnęła Smith
-Ninja umieją walczyć z brudem - powiedział Mistrz Ziemi
-Ciekawe na ile ten porządek się utrzyma - zastanowił się Wu
   W tym tygodniu obrządzenie smoków przypadło na Kelly. Nastolatka nakarmiła i napoiła smoczki, które znalazły sobie miejsce kawałek od statku pod kamiennymi łukami. Zatrzymała się przy Vildzie. Zjadł niecałą połowę tego co dostał. A zazwyczaj jak każdy smok był żarłokiem. A teraz leżał niemrawo na ziemi.
-Hej Vild. Co jest? - Zapytała kucając obok niego. Smok mruknął coś i odwrócił łeb. Powędrowała za nim. Pierwsze co przyszło jej do głowy to, żeby przyłożyć mu dłoń do czoła.- Za ciepłe. Ale może to normalne...?
   Podeszła do Shard'a. Też nie zjadł wszystkiego i również nie wyglądał za dobrze. Dotknęła jego pyska. To samo. Za ciepły. A Shard zawsze miał chłodniejsze łuski.
-Coś jest nie tak - mruknęła powracając do Vild'a. - Chyba jesteście chorzy.
   Szary smok odwrócił łeb w jej stronę. Jego zielone oczy nie były takie jak zwykle. Pogłaskała go.
-Pójdę po Sensei'a - postanowiła - on na pewno będzie wiedział co się dzieje. Trzymaj się maleńki.
   Wstała i szybkim krokiem skierowała się na pokład. W pewnych momentach nawet biegła. Przeszła przez kładkę. Zeskoczyła na pokład. Zatrzymała się jednak gdy usłyszała głośne trąbienie. Zza wydmy wyłonił się samochód prawdopodobnie własnej roboty i podjechał do statku. Zaparkował lekko uderzając w ich małe złomowisko.
-Zapisz w notatniku Edno: lepsze hamulce lub lepszy zderzak - powiedział mężczyzna w średnim wieku ale włosy i tak miał już całe białe. Miał niebieskie oczy. - O zobacz jakie tu wspaniałości - wskazał na stertę śmieci (really?) - Trzeba było przyjechać przyczepą.
-Nie jesteś na targu ,Ed - zganiła męża kobieta o brązowych włosach i piwnych oczach. Na nosie miała okulary. - Jesteś u Jay'a
-Co? Zapisałaś już??
  Kelly zachciało się śmiać. Tylko jedna rodzina wywoływała taki efekt. Domyśliła się kim są ci państwo. Zeszła pod pokład.
-Jay! Ktoś do ciebie! - Zawołała wchodząc do pokoju. - Ktoś baaardzo głośny
  Walker zerwał się na równe nogi i podszedł do okna.
-Oj moi rodzice - stwierdził po czym szybko zwrócił się do przyjaciół. - Jak zaczną gadać macie im przerwać, dobra? Nie wiedzą co znaczy dość. Jak wy się rozgadacie oni tak samo. I nagle zniknie cały dzień no bo kiedy...
-Rozumiemy - przerwał błyskawiczny wywód Jay'a Kai - Są gadatliwi. Nie daleko pada jabłko od jabłoni - dodał ciszej  Cała siódemka wyszła na zewnątrz. Państwo Walker wyszli z auta i oglądali statek (jakieś synonimy do statek??) 
-Mamo, tato co wy tu robicie? - Zapytał Jay podchodząc do rodziców.
-Spójrz Ed to nasze maleństwo. Tak dawno cię nie słyszeliśmy.
    Edna bardzo mocno jak na swoją posturę przytuliła syna, któremu przez chwilę zabrakło tlenu.
-Dzwoniłem do was... przedwczoraj - wyspał uwalniając się z matczynego uścisku
-A to dawno temu - zauważył Ed. - Kiedy wpadniesz na złomowisko? Obiecujesz, obiecujesz i obiecujesz no i nic  z tego nie wynika.
-Tato -syknął Jay zniżając głos i lekko się czerwieniąc - Musimy rozmawiać o złomowisku przy znajomych...?
-Nie znosi kiedy opowiadamy, że się tam wychował - Edna uśmiechnęła się a ten uśmiech powiększył się gdy zobaczyła wśród grupki chłopaków dwie dziewczyny. - Oo a to pewnie ślicznotki o których pisałeś. Kelly i Nya dobrze pamiętam?
   Dziewczyny kiwnęły głowami i wymieniły ukradkowe, rozbawione spojrzenia. Matula podeszła do Smith
-Ty to pewnie Nya? Śliczniutka. I dokładnie w typie Jay'a
-Mamo - wycedził przez zaciśnięte zęby
-Jestem pewna, że Jay z chęcią państwa oprowadzi - powiedziała czarnowłosa
    Młody Walker najchętniej by zaprzeczył, ale ugryzł się w język. Skoro nie może wpaść na złomowisko to chociaż teraz spędzi trochę czasu z rodzicami. Miało to jednak swoje minusy...

*

-A to jest mostek - kontynuował oprowadzania Jay - Tutaj wysuwa się peryskop. Dzięki niemu wiemy co się dzieje w Ninjago

  Ostatnim etapem wycieczki był punkt sterujący całym okrętem (O jest synonim! xD) Ed i Edna okazali się baaardzo gadatliwi. A jakby inaczej? Jak trafnie ujął to Kai: niedaleko pada jabłko od jabłoni. Wyjaśniło się czemu Jay to straszna gaduła. Odziedziczył tą cechę po obojgu rodzicach.

-A to przydaje się gdy jeden z Wężonów nie chce odpowiadać na pytania, albo gdy nie chcemy jeszcze spać 

   Niebieski ninja podszedł do urządzenia, które wyglądem przypominało ekspres do kawy (bo to był ekspres do kawy)

-Urządzenie do czytania w myślach? - zapytała pani Walker

-Audiologiczny wyciągacz zeznań? - Zgadywał teraz Edward.

-Nie. Ekspres do kawy

-Wspaniale synu. Jesteśmy z ciebie dumni!

-Powiedz im lepiej o guziku - zaproponował Cole.

   Jay podszedł do osobnego panelu, na którym był tylko jeden czerwony, okrągły przycisk.

-Jeszcze nie jest gotowy.

-A co to za guzik? - Zainteresowała się starsza brunetka

-To nasz nowy system bezpieczeństwa - wyjaśnił Zane.

-Potrzebny w każdej kwaterze ninja - dodał Kai

-Serio? A jak działa? - Spytał Ed podchodząc bliżej - Pomóc?

-Nie trzeba - odpowiedział od razu Mistrz Błyskawic. - Dam sobie radę, tato... O rany ale już późno - ninja spojrzał na niewidzialny zegarek na swoim nadgarstku. - Nie powinniście już jechać? Mówiłem wam, że wkoło roi się od wężowych gadzin

-Faktycznie powinniśmy się juz zbierać - zgodził się mechanik z lekko nie tęgą miną.

-Edno, dziękuje za opowieść o pierwszym nocniczku Jay'a - podziękował kobiecie czarnowłosy. Z końca pomieszczenia dobiegły ciche, stłumione chichoty. 

-Jeśli ci się spodobało to poczekaj aż usłyszysz jak przyłapałam go na całowaniu poduszki...

   Pozostali nie wytrzymali,  za późno się powstrzymując wybuchnęli śmiechem. 16-latek wykonał kilkukrotny facepalm

-Węże mamo, węże! - Warknął

-Dobra idziemy, idziemy.

   Wyszli za burtę. Było dopiero południe. Ale to i tak oznaczało, że Ed i Edna zasiedzieli się ponad cztery godziny. Ninja przez ten czas dowiedzieli się wielu ciekawych rzeczy o swoim koledze. Rodzice zapakowali się do samochodu. Ed odpalił silnik.

-Wpadniesz na złomowisko odwiedzić mamę i tatę? - Zapytała kobieta.

-Wpadnie - odpowiedziała za Jay'a Kelly. Szturchnęła go w plecy. - Prawda?

-Tak - zatwierdził przez zaciśnięte zęby. Posłał dziewczynie mordercze spojrzenie, ale na ustach gościł mu uśmieszek. Odwzajemniła uśmiech.

-Obiecaj - nakazał ojciec

-Obiecuje... Jedźcie już dla waszego dobra.

  Pojazd wykręcił i ruszył drogą z powrotem.

-Trzymaj się synu. Jesteśmy z ciebie dumni! - Zawołał Ed

-A i weź ze sobą Nye! - Dodała matka - widzę, że ci się podoba.

   I zniknęli za zakrętem. Jay poczerwieniał do koloru stroju Kai'a.

-Skoro już pojechali to może nauczysz nas sztuki... całowania poduszki? - Zaproponował z rozbawieniem Wu. Czyli jednak posiadał poczucie humoru. 

   Walker ciężko westchnął. Wiedział, że tak będzie. Ale dobra pogadają ale w końcu im się znudzi. Chyba... A dzięki Kelly ma załatwioną wizytę u rodziców. Cudownie.

~~~~~~~~~~~~~~
Kelly: *Śmieje się jak nienormalna tak jak pozostali ninja*
Jay: Oj dobra dajcie już sobie...
Kelly: Nie xD
Jay: Eh... Za co? No za co?
Kelly: Oj dobra ogar bo Vanessa nas zabije. 
Ja: *zdejmuje słuchawki* Wreszcie. A więc rozdział jest. Muszę znowu zacząć wstawiać je regularnie czyli w piątki. Pewnie masa błędów bo pisałam szybko aby szybko opublikować. W wolnej chwili popoprawiam. A to będzie trudne... To jak i wstawianie regularnie rozdziałów. Nie przedłużając kończę

A no tak bym zapomniała
Dedeki!! 
A więc: 
   Sithari Nightshade
   Sue Offe
   Magda Kenobi
   Olga Amidala
Wszystkie? Chyba tak. Jeszcze raz wielkie dzięki, że wpadłyście na mojego bloga ^^ Jestem very happy że mam aż cztery nowe czytelniczki Mam nadzieję, że nikogo nie pominęłam

Teraz to wszystko
Trzymajcie się
Pozdrawiam 
~Vanessa~