Rozdział 57 ~ WKSD czyli Wiecznie Kłócąca Się Dwójka w akcji

- Idiota!
- Idiotka!
- Osioł!
- Kozłonóg!
- Debil!
- Debilka!
- Wkurzający egoista!
- Ameba!
- Glonomóżdżek! 
- .... Zaraz coś wymyśle czekaj.... Myśląca wstecz! 
- Zaraz cię kopne, ale  tak od serca!!! (Pozdro dla Zuzy xD) 
- Utop się w herbacie!
- A ty w swojej głupocie! 
- DOSYĆ! 
   Kai i Kelly wylądowali na przeciwległych ścianach, gdy Złota Kosa wbiła się w deski pokładu między nimi. Zgromili wzrokiem Cole'a za to, że przerwał im wyzywanie się.
- Kłócicie się już od 15 minut! - zawołał. - Chyba należy to skończyć.
   Przenieśli spojrzenia na siebie a potem na powrót na lidera.
- Nie! - krzyknęli równocześnie. 
   Cole pokręcił głową załamany.
- Za kilka minut dotrzemy na Martwe Wzgórza. Tam prawdopodobnie jest piąte Ostrze Kłów. Jeśli go nie zdobędziemy będziecie mogli kłócić się do woli tam albo tam - wskazał w górę i w dół. 
- To on zaczął! - fuknęła Kelly, splatając ręce na piersiach.
- Ja!? - pisnął Kai.
- A kto niby powiedział, że może lepiej jakbym nie jechała, bo nie osiągnęłam pełni możliwości!? - wydarła się podnosząc z ziemi.
   Smith otworzył usta, żeby zaprzeczyć, ale zdał sobie sprawy, że to prawda. Fakt, że ma niewyparzony jezyk rozpoczęło kłótnie stulecia. 
- Oni tak zawsze? - spytał Lloyd, siedzący na łóżku Zane'a. Jako, że już był jednym z nich często przebywał w ich pokoju.
   Julien zerknął znad panelu w swojej ręce na przyjaciół, którzy mieli ochotę się pozabijać poduszkami. 
- Nie zawsze tak ostro... Ale zazwyczaj tak. To już tradycja - mruknął, unikając poduszki. 
   Lloyd uniósł brwi. Jeszcze wiele rzeczy mnie zaskoczy - stwierdził w duchu. 
- Ale bez obaw nigdy nie dochodzi do rękoczynów. Bo zazwyczaj wtedy staramy się ich rozdzielić.
- A poduszki? - Garmadonek uniósł jedną z nich. - Co ich tu tyle?
   Zane uśmiechnął się mimowolnie.
- Jak zaczynają się kłócić chowamy im bronie. W przeciwnym razie "Perła" i wszystko w promieniu 5 kilometrów zostałoby zniszczone. 
    Jay, który do tej pory razem z Cole'm starał się rozdzielić Wiecznie Kłócacą Się Dwójke, zaległ na swoim łóżku 
- Ja się poddaje - jęknął. - Dziś już totalnie im odwaliło.  Może wysadzimy ich na którymś wzgórzu?
- Pogieło cię? - zawołał Cole, stojąc pomiędzy Kai'em a Kel. - Pozabijają się!
- Jak raz się zgadzam! - krzyknęli razem. - Ej nie papuguj! To ty nie papuguj! Zamknij się! Ty się zamknij! 
   Wszyscy unieśli oczy ku niebu. 
- Przynajmniej jest ciekawie - mruknął Lloyd, opierając się o ścianę. 
- Ciekawie to będzie jak oni zostaną parą - zachichotał Jay o ton zagłośno. Smith i Thifer zamarli z uniesionymi nad głowami poduszkami. Odwrócili się w jego stronę.
- Giń, przepadnij! - wrzasnęli i cisnęli w niego poduszkami. Walker pod natłokiem lawiny zleciał z łożka.
- I po co ci to było... - mruknął Zane. 
   Rozległo się pókanie do drzwi a w progu pojawiła się Nya. 
- Nie chcę przeskadzać w tej wielce fascynującej dyskusji, ale dolatujemy - oznajmiła, opierając się o ścianę. 
- Kto to? - spytał Jay przyduszonym od poduszek głosem.
- Twoja ukochana, swacie! - odkrzyknęło WKSD (Wiecznie Kłócąca Się Dwójka)   równocześnie, co poskutkowało kolejną porcją przepychanek. 
   Walker w mgnieniu oka wygramolił się spod stosu. 
- Hej Nya - powiedział przeczesując włosy. 
   Smith pomachała mu.
- Chodźcie na mostek, Sensei wzywa.
    Cole jako pierwszego wypchnął Kai'a a Kelly zostawił na samym końcu. 
- Nie możesz mu odpuścić? - spytał ją cicho. 
- Nie - warknęła. - To on zaczął i niech on przeprosi - splotła ręce na piersiach. 
- Wiesz,  że Kai jest mega uparty. Nie wyjdzie pierwszy z inicjatywą. 
- No to ma problem - fuknęła. - Mógł trzymać gębę na kłódkę a nie znowu twierdzić, że dziewczyny są słabsze. 
- To właśnie jest Kai... - westchnął Bucket, przecierając oczy. - Ale może jednak...
- Nie - ucięła. - On zaczął, on przeprasza, koniec dyskusji. 
    Wyprzedziła go o krok, pozostawiając samego z rozkminianiem jak ich pogodzić. 
   Nya w tym czasie zdzieliła brata w tył głowy.
- Ał za co? - jęknął. - Najpierw Kelly teraz ty? Co ja wam zrobiłem?
- Jeszcze się pytasz? - syknęła. - Jay powiedział mi o co poszło. 
- Co za papla....
- Czy ciebie pogięło? - przywołała go do porządku lekkim ciosem w ramię. - Jak mogłeś znowu powiedzieć, że Kelly jest słabsza? O mnie też tak myślisz? Nie nadaje się na Samuraja? 
- O nie tego mi nie zarzucaj! - uniósł ręce w obronnym geście. - No ale Kelly... Nie ma jeszcze pełni możliwości a to trochę osłabia umiejętności... Może lepiej żeby została...
   Uniknął kolejnego ciosu.
-  Żebyś się nie zdziwił jak na tej misji osiągnie sto procent i będzie ci łysko - warknęła. -  Wtedy też ładnie ją przeprosisz. 
   Kai stłumił protest w sobie widząc, że siostra zaciska dłoń. Szturchnęła go w ramię.
   Na tym skończyła się dyskusja. Wyszli na pokład i stanęli na dziobie "Perły" obok mistrzem. WKSD została rozdzielona byle jak najdalej od siebie. Powędrowali za wzrokiem mentora - ku horyzontowi. Kilka kilometrów od nich rozciągało się ciemne wzgórze, nad którym unosił się obłok ciężkich szarych chmur. 
- Ee to jest Martwe Wzgórze? - spytał Jay, wskazując kierunek przed nim.
   Wu skinął w milczeniu głową. 
- Nie wygląda przyjaźnie...
- Czemu wogóle nazywa się "Martwe"? - zaciekawiła się Kelly. 
   Sensei posłał jej słaby uśmieszek. 
- Ponieważ od setek lat nie wieje tam wiatr - wyjaśnił. - Nikt nie wie dlaczego tak się dzieje, nikt też nie potrafił tego naprawić. Mieszkańcy dawno się z tamtdą wynieśli. Bez wiatru zycie nie było możliwe, wiatraki nie działały a chmury – wskazał na ciemny obłok – tak jak ten nie przemieszczały się z miejsca.

- Cudowne miejsce na poszukiwanie piątego ostrza i walkę z wężami – sapnął Kai.

   Kelly przeczesała włosy, przyglądając się ciemnej linni na horyzoncie. Czy to w ogóle możliwe aby w jakilkolwiek miejscu nie wiał wiatr? Wydawało się jej to co najmniej dziwne i… podejrzane?

- Nie ma co tracić czasu – powiedział Cole. – Im szybciej wyruszymy tym szybciej wrócimy z ostatnim artefaktem, mam nadzieję. Gdzie dokładnie mamy szukać? – zwrócił się do mentora.

- Po drugiej stronie wzgórza – odpowiedział. – Takie przynajmniej mamy przypuszczenia. Musicie być przygotowani na walkę z wężami. Pythor nie odpuści.

- Wiemy, mistrzu.

- Ej a może tak oddacie nam nasze bronie? – spytał Kai. – Bez nich dość ciężko będzie  się walczyło z armią Pythora.

  Jak na zawołanie pojawił się Lloyd niosąc dwa magiczne miecze. Podszedł jednak do Cole’a i jemu je oddał.

- Ale macie się nie pozabijać, jasne?

  Mruknęli coś niezrozumiałego w odpowiedzi, uciekając spojrzeniem w bok.

- Jasneee?

- Tak! – zawołali i z trudem powstrzymali się od posłania ku sobie przezwisk.

  Bucket zwrócił im ich bronie. Nie wiedział czy uda mu się ich ogarnąć, tak żeby się nie zamordowali… Chyba będzie musiał ich rozdzielić i wysłać w osobnych grupach. Jego problem rozwiązał się za kilkanaście minut później, gdy dotarli na Martwe Wzgórze.

~~~~~~
Kel: *zapisuje* nie dawać Vanessie pisać rozdziału gdy ma głupawkę...
Ja:  *zwija się ze śmiechu pod ławką*
Zack: Ty sie kłócisz z nim gorzej niz ze mną...
Kel: No popatrz jaki ma chłopak talent.
Ja: Bo każda błyskawica niesie blaaask! Wystarczy chwila by uwierzyć w cuuuud!
Kel: Piosenki jej się już mieszają
Ja: Nie znasz dnia ani godziny gdy zapuka do twych drzwi!
Nie ważny jest dla niej wiek
Nie ważna jest płeć
Nie zwraca uwagi na wyglad
Nie zwraca uwagi na styl
Przychodzi nagle
Przychodzi niespodziewanie 
Zabiera ze sobą duszę
Pozostawia martwe ciało
By me! ^^
Kel: Tak, tak nie cytuj dalej tego wiersza. Vanessa by dziwne wahania weny.... Raz nic jej się kompletnie nie chce a raz wstawia rozdział za 4 dni od poprzedniego... i weź tu zrozum kobiety...
Kai: właśnie próbuje ale się nie da!
Kel: Zamknij się, amebo!
To pozdrawiamy