Rozdział 49 ~ Rozpoczęcie pojedynku

   Kai wszedł do centrum dowodzenia, gdzie dzisiejszego dnia miał dyżur. Zasiadł przy stole, oparł łokcie na blaci i zaczął wpatrywać się w milczący od paru dni radar. Niech Wężony szybko się pojawią, bo inaczej zwarjuje - mruknął w myślach, ziewając.  Mieszkać pod jednym dachem z wrogiem, dobre sobie!
  Smith miał już po dziurki w nosie Garmadona. Nie liczyło się dla niego, że to brat mistrza. On widział w nim tylko wroga. Wroga, którego należało wyeliminować. A gdy tego dokona osiągnie wreszcie pełnię możliwości i stanie się Przeznaczonym Zielonym Ninja! A przynajmniej tak zakładał. Nie, poprawka. On to wiedział. Lecz czy takie było jego przeznaczenie?
   Kolejny raz ziewnął. Oczy mu ciążyły i najchętniej poszedł by spać. Wiedział jednak że Sensei by go ukatrupił za niewypełnianie swoich obowiązków.
  Wstał i podszedł do ekspresu z zamiarem zaparzenia sobie kawy. Lecz ktoś mądry zabrał wszystkie szklanki. Niepocieszony, że musi gdzieś iść powłóczył leniwie nogami do kuchni. Był już w połowie drogi; akurat mijał drzwi od pokoju Sensei'a. Do jego uszu doszedł kawałek rozmowy.
-... Mistrzu myślisz że może tak być? - usłyszał znajomy głos, należący do Kelly. Nie widział jej od śniadania i w sumie zastanawiał się gdzie może być osoba, z którą wiecznie się sprzeczał. Dzień bez przekomarzania się nie był normalnym dniem. Nie mogąc zapanować nad ciekawością przesunął pod drzwi krzesło ze schowka i stanął na nim aby zajrzeć przez małe okienko do środka.
   W pokoju znajdowała się Kelly wraz z Sensei'em. Stali po przeciwnych stronach niskiego stołu, dziewczyna ciut dalej jakby obawiała się zbliżyć do pięciu magicznych broni ułożonych dookoła stroju zielonego ninjy. Zmarszczył brwi nasłuchując. Co mentor może chcieć od Kunoichi?
- Do tej pory nie brałem pod uwagę, że dziewczyna też może być zielonym ninja - odpowiedział Wu. - Gdy pięć Magicznych Broni znajdzie się obok Wybrańca ich moc uaktywni się i wskaże tego kto pokona Mrocznego Władcę.
- A-ale Sensei... - po Kelly wyraźnie było widać że jest zaskoczona.  Kai nie potrafił odgadnąć czy pozytywnie czy negatywnie. Czuł jak wokół jego żołądka zaciska się ciasna pętla. Jeśli Kelly okaże się być Zielonym Ninja... Już tylko on pozostanie bez wewnętrznego spokoju. Lecz było jeszcze coś. Gdyby Thifer była Wybrańcem będzie od niego i od nich wszystkich o wiele silniejsza oraz potężniejsza. Panowałaby nie tylko nad wiatrem, lecz i nad pozostałymi 4 żywiołami. Już teraz ciężko przychodziło mu przyznanie, że Kunoichi jest na takim samym poziomie jak on... A może nawet i wyżej. Zamyślił się i nie usłyszał wyjaśnienia Thifer.
- Podejdź do broni - nakazał Wu spokojnym aczkolwiek stanowczym głosem.
   Kelly postapila niepewnie krok do przodu. Kai przykleił nos do szyby z tłukącym w piersi sercem.
- A co ty tu robisz? - nagły głos sprawił, że odchylił się w krześle, stracił równowagę i zaliczył spotkanie z podłogą. W korytarzu pojawił się Garmadon w fioletowym szlafroku w czarne pasy. Kai szybko dźwignął się z ziemi.
- Lepiej mów co ty tu robisz - odparł.
- Zło nigdy nie śpi.
- Dobro tak samo.
- Może powinniśmy coś sobie wyjaśnić? - zasugerował ostrym tonem przybliżając się. Zatrzymał się metr od Smitha i spojrzał na niego z góry, przewyższał go bowiem co najmniej o półtorej głowy. Obaj zaczęli mordować się spojrzeniem. Lecz nim któryś z nich zdążył przestąpić do czynów drzwi od pokoju Sensei'a otworzyły się i stanęła w nich Kelly. 

- Co się tu wyprawia? - spytała jak do dzieci, które właśnie nabroiły.

- Może spytaj oto  pana podglądacza - odpowiedział Garmadon wskazując ruchem głowy na Smitha. 

- Kai podglądałeś? - warknęła kładąc dłonie na biodrach.

- Ja? S-skąd. Ja tylko... Eeee... Byłem czujny - wydukał po czym szybko zmienił temat. - No to jesteś Zielonym Ninja?

- Tobie tylko o jedno - wywróciła oczami, splatając ręce na piersiach. - Nie, nie jestem.

   Z bruneta momentalnie zeszło napięcie.

- Broń nie zareagowała? Czyli nadal mam szanse! 

- Tak naprawdę Kelly nie chciała wiedzieć - sprostował Wu, stając w progu.

- Nie chciałam mieć tak ważnej odpowiedzialności na barkach - mruknęła. - A poza tym jeden żywioł mi wystarczy, a ty nadal możesz mieć tą swoją obsesję o przepowiedni.

- W takim razie kto jest Wybrańcem?

- Myślę, że już się nie dowie...

  Nagle zza zakrętu wypadł Jay o mało nie zabijając się o krzesło.

- Jaki debil postawił tu krzesło?! Mniejsza. Kai! Co.ty.tu.robisz?! - wydarł się. - Miałeś być w centrum dowodzenia. Sokół Zane'a coś widział.

  Cała piątka pobiegła na mostek, Kai przy okazji zaliczył kazanie od mentora za nieodpowiedzialność. Byli tam już pozostali. Na głównym ekranie wyświetlał się obraz z pary sokolich oczu. Aktywny i niespokojny wulkan, grupa Wężonów zmierzających w jego stronę a na koniec Lloyd w klatce niesiony przez jednego z węży. Kelly stojąca obok Garmadona kątem oka dostrzegła, jak ten zaciska wszystkie cztery dłonie w pięści. Nie chciała być na miejscu Pythora, gdy Mroczny Pan go dorwie. 

- Pythor zmierza do Świątyni Ognia - powiedział Zane.

- A skoro jest on to pewnie jest też kolejne ostrze - dodał Kai.

- Oraz Lloyd - dorzucił Garmadon nie odrywając wzroku od ekranu.

- To ta sama świątynia, w której Kai po raz pierwszy walczył z Garmadonem - przypomniał Jay. 

- O ile mnie pamięć nie myli jeden z nas oszukiwał podczas tamtego pojedynku - Kai rzucił wymowne spojrzenie na czterorękiego. 

- A ja pamiętam, że ktoś przegrałby gdyby Wu mu nie pomógł - odparował Garmadon.

- Dosyć! - krzyknął Cole zapobiegając dalszym sporom. - Musimy znaleźć Ostrz i uratować Lloyd'a a to będzie wymagało współpracy. Więc z łaski swojej zawrzyjcie się na jakiś czas - dodał ostrzejszym tonem, wiedząc że może ciut narazić się jednemu z najpotężniejszych wojowników w Krainie. Jednak nie wiele go to wzruszało. Byli ninja i będą mieli wrogów od groma.

  Kai i Garmadon niechętnie zamilkli. 

- Odkąd byliśmy tam po raz pierwszy wulkan stał się bardzo niestabilny - przemówiła Nya. - Cała góra w każdej chwili może wybuchnąć. Znajdziemy się w ogromnym zagrożeniu.

- Supr, właśnie to lubię. Walczyć z Wężonami w niestabilnym środowisku czekając na wybuch! Miodzio - sapnął Jay.

- Zrobimy to co do nas należy - odezwał się spokojnie Wu.

- Tak Sensei, ale... Gdzie są nasze bronie? - zapytał Zane. 

  Nim mentor zdążył odpowiedzieć Kai wysnuł swoją teorie. Pędem poleciał na miejsce w którym przypuszczał spotkać Garmadona. Mroczny Pan nagle zniknął z centrum dowodzenia. Był niemal pewien, że spotka go gdy będzie chciał ukraść bronie. Z buta wpadł do pokoju Sensei'a. Nie mylił się. Brat Wu w swojej ciemnoszare zbroi podniósł właśnie cztery złote bronie, piąta srebrna leżała nietknięta. 

- Wiedziałem, że nie można ci ufać - warknął stając na przeciwko Garmadona.

- Pakujesz nos w nie swoje sprawy, dzieciaku - odparł. - Od dawna działasz mi na nerwy.

- W takim razie możemy załatwić to tu i teraz - zaproponował zamykając drzwi. 

   Kai był święcie przekonany, że gdy pokona Garmadon osiągnie pełnie możliwości. Tak więc jako pierwszy wykonał ruch i z dzikim błyskiem w oku ruszył na Władcę Ciemności. Lecz czy miał jakiekolwiek szanse w starciu z czterema złotymi brońmi i pierworodnym Pierwszego Mistrza Spinjitzu?

Jakbym widziała siebie po tym tygodniu... 

Ciąg dlaszy nastąpi... Kiedyś 

Kelly: *brew  jej drga*

~~~~~~~~~~~~

*chowa się za Amidamaru* 

Nie zabijać! 

Musiałam na tym skończyć bo... bo by się nie pojawił dzisiaj!

Kelly: Przestań się drzeć i chować za duchem!! Już nie wnikam skąd się wziął u nas w domu!

Nie przestanę! 

Kai: Może obie się zawrzyjcie?!

Kelly&Ja: NIEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Kai: *zlatuje z łózka*

Yoh: Pamiętaj nigdy nie wtrącaj się miedzy drące się kobiety

Kai: A ty coś za jeden?

Ja: Nie wnikać! XD 

Dobra to podsumowanie jest dziwne. Pomieszanie i poplątanie

Dedyk dla: 

Angel i Zuzy

Bez waszej dzisiejszej motywacji tego rozdziału by nie było. Wasze teksty motywacyjne są bezcenne xD A co najważniejsze działają ^^

Spokojnie, już nie mam zamiaru zawieszać xD

*biegnie do kuchni po tłuczek do mięsa*

Jestem ścigana! O.O Ale motywacja jest xD

A tak wygląda wściekła Anna z SK xD Możecie sobie wyobrazić jak wyglądała Kelly gdy zakończyłam w takim momencie rozdział

Kelly: To ty sobie lepiej wyobraź jak wyglądają teraz czytelnicy

Ja: *przełyka nerwowo ślinę i sprawdza czy tłuczek jest w zasięgu ręki*

To tyle z tego dziwnego podsumowania. 

Pozdrawiam

~Vanessa - Mały zmęczony życiem stworek~  *ogląda zbroje i czołgi na Allegro*