Rozdział 48 ~ Władca Ciemności mieszka z nami pod jednym dachem!

- Jak wygląda sprawa Ostrzy? - zadał kolejne pytanie Wu, gładząc swoją długą brodę.
- Pythorowi udało się zgarnąć pierwsze dwa, ale to dopiero połowa - odpowiedział Jay.
- Jeśli zdobędziemy jedno powstrzymamy go przed obudzeniem Pożeracza - dodał Cole.
   Od paru minut wszyscy członkowie drużyny łącznie z Nyą i Garmadonem zgromadzili się na mostku. Wu wypytywał swoich uczniów, co się działo podczas jego nieobecności. Wojownicy streszczali szczegółowo wydarzenia minionych dni. Na koniec pozostała najważniejsza sprawa dotycząca Ostrzy Kłów.
- Wiecie już gdzie zacząć szukać następnych?
- Nie, ale sokół jest zaprogramowany i da nam znać, jeśli zobaczy coś podejrzanego - odezwał się Zane. Wu zapoznał się już ze sprawą "robotyczności" jednego ze swoich wychowanków i przyjął to na chłodno. Dla niego nie był to żaden problem.
- Dobrze, jeśli znajdziemy Ostrze Kłów, znajdziemy i Lloyd'a. Kai, Nya sprawdźcie pokład. Musimy być gotowi wyruszyć w każdej chwili - zwrócił się do rodzeństwa.
- Tak, Sensei.
  Smith'owie skierowali się do wyjścia. Brunet cały czas wbijał wzrok w Garmadona.
- A z ciebie nie spuszczę wzroku - oznajmił wskazując na czterorękiego palcem. Władca Ciemności tylko się wyszczerzył a uśmieszek powiększył się jeszcze bardziej, gdy Kai walnął głową we framugę drzwi, bo szedł tyłem. Nya szybko go zgarnęła na pokład.  Wu ciężko westchnął, po czym zmienił temat.
- Jay, wspomniałeś, że sokół też jest... robotem?
   Gdy Walker wyjaśniał, rodzeństwo wzięło się za szczotki i zaczęło sprzątać pokład.
- Ale Nya nie widzisz, że on ma cztery ręce?
   Czarnowłosa wywróciła oczami, biorąc się za zamiatanie pokładu. Przemilczała oczywiste pytanie brata.
- Nie wiem gdzie Sensei go znalazł, ale teraz Garmadon jest zdolny użyć wszystkich czterech złotych broni jednocześnie! Nie ufam mu ani odrobinę - Kai szorował szczotką w jednym miejscu.
- Pamiętaj, że jest nie tylko Władcą Ciemności, ale i bratem mistrza. I, pomimo że jest zły Sensei'owi nadal na nim zależy - Nya starała się przemówić starszemu bratu do rozumu.
- Już wiem! - zawołał po chwili milczenia.
- Co wiesz?
- Jak osiągnąć pełnię możliwości. Mistrz mówi, że liczy się serce. Może jak sprzeciwie się Garmadonowi osiągnę pełnie mocy i wszyscy zobaczą, że jestem zielonym ninja! - Kai zaczął wymachiwać szczotką. Zaskoczył z kilku stopni, robiąc salto.
- Chyba nie bardzo to logiczne... - mruknęła Smith.
- Nie ma czasu do stracenia. Jeśli chcę stawić mu czoło muszę zacząć trenować, aby być w świetnej formie.
- Przecież Sensei powiedział, że mamy go szanować - przypomniała.
- Garmadon mógł oszukać mistrza, ale mnie nie. Będę miał go cały czas na oku.
   Niebieskooka wykonała tradycyjnego facepalm'a.
- Nya, Władca Ciemności mieszka z nami pod jednym dachem!

*

   Następne dwa dni mijały w co najmniej dziwnej atmosferze. Wojownicy nie czuli się zbyt swobodnie w towarzystwie Garmadona. W końcu był ich wrogiem, a nie lokatorem! Mieli go jak na talerzu, jednak nie mogli nic zrobić. Ten fakt niektórych doprowadzał do białej gorączki. A Mroczny Pan dolewał tylko oliwy do ognia. Jego zachowanie dla niego było normalne w przeciwieństwie dla uczniów jego brata. Po kilku jego akcjach wszyscy, oczywiście prócz Sensei'a, mieli go powoli dosyć...
  Zaczęło się od śniadania. Teoretycznie było normalnie. Teoretycznie. Kai z drgającą brwią wpatrywał się jak Garmadon wżera swój "posiłek" w postaci... Czarnych robali.
- Co to jest? - spytał szeptem Cole.
- Zło w koncentracie bez konserwantów - odpowiedział przez zaciśnięte zęby.
   Jeden robaczek spadł z talerza i zaczął pełzać w jego stronę. Szybko trzepnął go widelcem, zwalając ze stołu.
  Po śniadaniu poszli umyć zęby. Normalni ludzie robią to szczoteczkami z pastą, ale bywają i tacy, co czyszczą zęby metalowym pilniczkiem. Bo czemu nie?
  Jak w prawie każdą sobotę ninja odpoczywali po morderczych treningach z całego tygodnia. Jay i Nya postanowili obejrzeć film romantyczny. W momencie, gdy bohaterowie żegnali się zapewne na zawsze w stronę telewizora pofrunęła fioletowa wiązka energii i romans zmienił się w strzelankę. Nastolatkowie zgromili wzrokiem Garmadona, który rozsiadł się wygodnie na kanapie z popcornem.
   Wieczorem zaskoczyła ich burza. Kai stał za sterem, bo to akurat jemu przypadło dzisiaj sterowanie "Perłą". Wichura szalała w najlepsze. Czarne niebo co parę sekund przeszywały jaskrawe błyskawice. Brakowało tylko deszczu.
- Gdzie jest Garmadon? - spytała Kelly, wchodząc do centrum dowodzenia.
  Smith ciężko westchnął.
- Opala się - mruknął i wskazał w dół, na pokład.
  I faktycznie, Władca Ciemności leżał na macie, gdy szalała burza.
- Nie ogarniam gościa - sapnęła brunetka, przejeżdżając sobie dłonią po twarzy.
  Apogeum nastąpiło w nocy, kiedy wojownicy leżeli już w łóżkach i chcieli spać. Garmadon tymczasowo mieszkał razem z nimi w ich pokoju, na podłodze. Nie obchodziło go, że jest grubo po północy. W najlepsze bawił się kulą energii, która wydawała drażniący, wibrujący odgłos a na dodatek emanowała jaskrawym światłem.
- Musisz to robić akurat teraz? - warknął Kai. - Staram się zasnąć!
   Czteroręki nie zareagował.
- Ja go kiedyś ukatrupię - wymamrotał, przekręcając  się na lewy bok i nakrywając głowę poduszką.

*

  Następnego dnia snuli się jak duchy po nieprzespanej nocy. Natomiast Lord był w świetnej formie. Z samego rana dorwał się do xbox'a i grał w strzelankę. Ninja zerknęli do pokoju.
- On nawet nie umie w to grać. Strzela we wszystko, co się rusza - mruknął Kai.
- Zauważyłem, że jak nie stara się zamienić Ninjago w istny koszmar... Jest fascynujący - stwierdził Julien.
- Cztery ręce to trochę dużo, ale tak to wydaje się być spoko - zgodził się z nim Cole.
- Potrafi zamydlić oczy wam wszystkim, lecz nie mi! Garmadon coś knuje, a ja będę gotów go powstrzymać.
   Cole i Zane zgodnie westchnęli i zostawili Kai'a samego.
- Myślisz, że zaczyna mu odbijać? - spytał szeptem Julien.
- Jest przewrażliwiony - Cole wzruszył ramionami. - Może jak odnajdziemy Lloyd'a a on wreszcie osiągnie pełnie możliwości wszystko będzie po staremu.

* 

  Sokół leciał nisko nad koronami drzew. Cały czas bacznie obserwował teren pod nim. Od kilku godzin nieustannie brnął przed siebie w poszukiwaniu śladu Wężonów. Zapuścił się już w okolice ogromnego wulkanu, gdzie mieściła się Świątynia Ognia. W pewnym momencie jego czuły słuch wyczuł nie tylko wibrowania wydawane przez niestabilną górę, lecz także czyjeś rozmowy. Zanurkował w dół. Leciał slalomem pomiędzy wysokimi i chudymi drzewami. Wylądował na jednej z gałęzi. Przekrzywił lekko głowę.
  Po żwirowej ścieżce maszerowała cała chmara węży. Na czele szedł Skales oraz Pyhtor. Jako robot wykorzystał fakt, że potrafił przybliżać obraz, jakby patrzył przez lunetę. Anakondowiec trzymał mapę prowadzącą do Ostrzy. Natomiast na szarym końcu w klatce siedział Lloyd wyraźnie niepocieszony z podróży. Sokół zatrzepotał skrzydłami. Przesłał obraz do systemu na "Perle" po czym wzbił się w powietrze i zawrócił w kierunku domu wypełniwszy swoje zadanie.

Moje dzieło ^^ *aura dumy i spełnienia*

  

~~~~~~~~~~~~~~

Ja: Nie wychodzą mi ostatnio te rozdziały... *dostaje w brzuch poduszką* Jakieś takie nie mrawe.... Ni w pi ni w drzwi... * obrywa pluszakiem w nos* Tylko mi texture'a fajna wyszła ^^ *dostaje pustą butelką* A to za co!?
Kelly: Sorki! Celowałam w Kai'a *bierze zamach książką*
Ja: *schodzi z pola rażenia* No to ten... Ja nic wiecej od siebie nie mam do dodania... To do nexta (kiedyś tam w odległej galaktyce...)
Pozdrawiam
~Vanessa~