Rozdział 43 ~ Syn kowala melodii

   Garmadon i Wu dotarli na miejsce.
- Jesteśmy na miejscu. Oto Wzgórze Szaleństwa-  powiedział Mroczny Pan.
     Kilometr przed nimi rozciągało  się wysokie wzniesienie. Otaczała je mgła, unosząca się blisko ziemi. Spod niektórych skał wydostawało się granatowe światło.
- Pewny jesteś, że to jedyna droga do Ninjago? - Wu z powątpiewaniem spojrzał na Wzgórze.
- Najgorsze jeszcze przed nami - mruknął Garmadon. Nie zabrzmiało to zbyt pocieszająco.
   Ruszyli dalej. Jak się okazało najgorsze nastąpiło znacznie szybciej aniżeli by się spodziewali.

* 

   Wężonowie szli za ciosem. Zdobyli pierwsze Ostrze Kłów. Następnego dnia weszli do wężowej piramidy po kolejne. Pythor szedł na początku trzymając mapę. Na kamiennych ścianach co kilka metrów były ustawione pochodnie, rozświetlając ciągnący się prosto korytarz.
  W pewnym momencie Anakondowiec zatrzymał się. Skales zagapił się i wpadł na szefa.
- Po co ten niepotrzebny possstój ssskoro Ossstrze jest gdzieś przed nami? - spytał.
   Pythor nic nie mówiąc uderzył swoim berłem w podłoże. I wtedy kamienne kafelki zaczęły się rozpadać. Ukazała się głęboka przepaść. Ciągnęła się prze parę metrów. Przy ścianie zostało kilka płyt.
- Po co mamy uwalniać Pożeracza za pomocą Ostrzy Kłów jeśli przed tem zginiemy? - warknął. - Dawać go tu!
- Dajcie chłopca - powtórzył przywódca Hipnokobr.
   Dwójka jego podwładnych przyprowadziła Lloyd'a. Pythor stwierdził że może się przydać. Jak widać  nie pomylił się.
- Puszczacie mnie wolno? - spytał gdy został rozwiązany.
- Tylko na chwilę mój drogi chłopcze - Pythor zaprowadził Garamadonka na krawedz urwiska. - Przynieś mi Ostrze Kłów a odzyskasz wolność.
   Lloyd przełknął ślinę i stanął na pierwszym fragmencie. Później drugim i trzecim. Lecz kolejny był oddalony o metr. Przeskoczył go jednak połowa ulamala się i przez chwilę zawisł nad przepaścią. Podciągnął się i juz stał na ziemi. Nie na długo. Gdy zrobił pierwszy krok podłoga znowu zaczęła się zapadać. Dał nogi za pas i sprintem przebiegł kilkanaście metrów. Kiedy stwierdził że ziemia nie ucieka mu juz spod nóg zwolnił.
   Nagle sufit zaczął się opuszczać a wraz z nim grube, ostre kolce. Kolejny sprint a na koniec czołganie się. Kolce zatrzymały się kilkanaście cm. przed ziemią.
- Było blisko - sapnął wstając.
   Około 20 metrów od niego było wejście do małego,  kwadratowego pomieszczenia. Ruszył do przodu ostrożnie stawiając kroki, lecz i tak nadepnął na jakiś guzik. Ze ścian zaczęły wyskakiwać strzały. Rzucił się  do przodu błagając aby żadna go nie trafiła. Jakimś fartem udało mu się wejść do pomieszczenia cało, nie licząc małego zadrapania na ramieniu.
   Odetchnął kilka razy i oparł się o ścianę nie mając pojęcia,  że jest tam kolejny przycisk. Sufit spadł w miejsce gdzie przed chwilą stał. Ocalił go albo fart, albo dobry refleks.
  Stąpając bardzo powoli i wypatrując przycisków podszedł do kamiennego, kwadratowego stołu, na którym powinno być Ostrze. Zastał tylko kształt w którym leżało lecz po samym ostrzu ani śladu
- Nie ma go! - zawołał.
- Nie ma?! - wrzasnął Pythor aż kilka małych kamyczków pospadalo z sufitu.
- A i tak mnie uwolnicie? - zapytał z nadzieją Lloyd.
- Nie! - odparł Anakondowiec.
   Rozkazał wyciągnąć Garmadona. Mógł mu się jeszcze przydać. Zaczął się głowić gdzie może być ostrze. Ktoś musiał je zabrać. Lecz gdzie ono teraz jest?

*
  Nad stołem unosiło się i obracało cyfrowe Ostrze Kłów. Wojownicy zgromadzili się na mostku, robiąc burze mózgów.
- Zdobyli pierwsze ostrze z czterech , a nam wystarczy jedno aby pokrzyzowac ich plany - zauwarzyła Nya. - Oni mają mapę a my nie. Wiec pytanie brzmi jak możemy ich wyprzedzić?
- Ja to nadal jestem w szoku, że to ty jesteś samurajem - przyznał Jay. - Czy wam też tak dymią czerepy?
- Weź już nie przeżywaj - fuknął Kai.
- Ocho ktoś tu wstał lewą nogą...
   Kai spiorunował chłopaka siostry wzrokiem.
- Jest sfrustrowany bo nie odnalazł wewnętrznego spokoju jak ty i ja Jay - stwierdził Zane.
- Dzięki za uwagę panie tosterze. A jakbyś nie zauwarzył Cole i Kelly też jeszcze nie osiągnęli pełni możliwości.
- Udało się! - zawołał Bucket.
- No nieeee! - jęknął Smith. - Kiedy!?
- Nie chodzi mi o pełnię możliwości.  Udało mi się przypomnieć skąd znam Ostrze Kłów. Pokaże wam jedną fotkę.
   Cole wybiegł do ich pokoju. Kai'owi ulżyło. Nie chciał jako ostatni osiągnąć stu procent możliwości.
- Znalazłem - Mistrz Ziemi powrócił na mostek z albumem. Podłożył go na stole i otworzył na samym początku. Było tam zdjęcie:  puchar z kłem.
- Ty to faktycznie jest ostrze - zawołał Jay.
- W moim rodzinnym miasteczku co roku organizuje się zawody a nagrodą jest właśnie puchar z kłem - wyjaśnił.-  Mój ojciec wygrał go kilka razy.
- Nic nie mówiłeś że twój ojciec jest wielkim sportowcom. Czym się zajmuje? - zapytał Zane.
- Eee... - tego pytania Cole chciałby uniknąć.-  On jest... Kowalem.
- Nasz ojciec też był kowalem - powiedział Kai - ale jakoś nigdy nie słyszałem o zawodach z tej dziedziny.
- On nie jest po prostu kowalem tylko... Kowalem melodii - czarnowłosy przerzucił na następną stronę. Na drugim zdjęciu był mężczyzna o czarnych włosach i piwnych oczach z wąsikiem. Ubrany był w garniak.
  Ninja przez chwilę zachichotali ale zaraz się opanowali.
 - Ale jak Ostrze Kłów stało się trofeum? - zastanowiła się Kelly.
- Legenda głosi,  że stworzył je artysta zbierający cenne artefakty, a na imię miał Krzyś... Mocny... Mniejsza. Tak czy owak zwycięzca dostaje puchar.
- A kto ma go teraz? - spytał Zane.
- Nie mam pojęcia. Nie rozmawiałem z ojcem od lat.
- No to najwyższy czas to zmienić - stwierdził Kai.
- Odpada! Od myśli że jestem teraz w stolicy Ninjago w szkole pieśni i tańca. Eh zawsze chciał żebym poszedł w jego ślady,  ale nie umiem tańczyć ani śpiewu. A gdy teraz się z nim spotkam wyda się że kłamałem we wszystkich moich listach.
- I on nie wie że jesteś ninja? - zdziwiła się Kelly.
  Bucket podkręcił przecząco głową.
- Zszedł by chyba na zawał gdyby się dowiedział że nie poszedłem w jego ślady.
 - Ale jeśli chcemy zdobyć Ostrze przed wężami musisz się z nim spotkać. Trzeba wykorzystać tą przewagę że teoretycznie wiemy na jakim terenie szukać.

*
  Po kilku argumentach Cole dał się namówić na odwiedzenie ojca. Nya podrzuciła ich pod, a w zasadzie nad miasteczko leżące kilka kilometrów od stolicy Krainy. Za pomocą pojazdów dostali się na ziemię. Ubrani byli w cywilne stroje.
- Dobra dawać je tu - Cole otworzył teczkę podobną do tej w która wkłada sie flety, lecz ta była sporo wieksza. Siedziała już w niej złota kosa.
- Przypomnij mi czemu nie możemy ich nosić? - spytał Kai oddając miecz.
- Mówiłem,  że mój ojciec nie moze poznać prawdy. A poza tym nie chce mi się tłumaczyć dlaczego wszędzie chodzę z wielką złota kosą. Zapamiętajcie plan. Dowiadujemy się kto ma trofeum, przejmujemy je a potem dajemy w długą.
   Cole zapukał do jednego z domów. Otworzył mu pan Bucket.
- No hej tato kope lat nie?
   Po jego pierwszej minie nie bylo widać że sie cieszy z przyjazdu syna.
- A zadzwonić do drzwi to nie łaska? - fuknął i zatrzasnął drzwi.
- Em... - Cole zadzwonił dzwonkiem. Rozległo  sie chóralne "wiiiiitaaaaaaaj" i drzwi ponownie otworzył pan z wąsem. Lecz tym razem jego druga reakcja była całkiem inna. Od razu przytulił syna.
- Stęskniłem się za tobą.  O a to pewnie twoi koledzy... I koleżanka-  dodał widząc Kelly - wchodzcie, właśnie zaparzylem herbatę z miodem.
  Wojownicy weszli do środka. Wiedziałem, że to zły pomysł - sapnął w duchu Cole. Jednak nie mieli wyboru. Musieli wykorzystać fakt, że sa krok przed wezami i tym razem zdobyć ostrze.


~~~~~~~~
Ja:  nie zabijajcie za taki krótki rozdzial! *chowa sie pod kołdrę* kurde jeszcze tytul!
Kelly: Ee Vanessa co z tobą? 
Ja: A co ma być? *wystawia głowę spod koldry* 
Kelly: Napisałeś ten rozdzial po 3 dniach od poprzedniego w coagu 4 godzin
Ja: Nitro! :D Butelki z wody od Magdy + motywacja Angel = rozdzial po 3 dniach. Jestem z siebie dumna ^^ Błędów nie mam siły sprawdzać. Kurde żadnego obrazka nie ma... *wielkie poszukiwanie*
Kelly: To moze w miedzy czasie powiem ze dedyk jest dla oczywiście Magdy :** Dobra ja idę spać a ta niecg szuka tych obrazkow. 
Ja: Mam! Oto jak dzielni są słudzy Overlorda. 

Kelly: *ulkepuje poduszke* Gwardje sobie załatwił ze po prostu strach sie bac. 
Megi: Ale tam na was kometa leciala. 
Kelly: *wzrusza ramionami* Misja jak misja. 
Jay: W kosmosie byliśmy :D
Ja: *spi*
Kelly:  Dobra nie gadajmy o tym tylko w kime. 
~Pozdrawiamy w imieniu autorki ~