Rozdział 39 ~ Bieg za sokołem i odkrycie kim się tak naprawdę jest.

  

Pythor niecierpliwie i z rosnącą frustracją po raz setny odczytywał starożytne znaki zapisane na ścianie. Wężonowie zgromadzili się pod Ninjago City. Generałowie poszukiwali jakichkolwiek informacji o czterech ostrzach. 

- Jak dla mnie to tutaj nie ma żadnych informacji, których szukamy - powiedział Skales. - Czyżby nasi przodkowie nie chcieli nam pomóc?

  Anakondowiec zastukał kilkakrotnie swoim berłem z fioletowym kamieniem o podłogę. 

- Spójrzcie tutaj - odszedł od ściany i razem z generałami podszedł do okrągłego, kamiennego stołu. Na środku była wymalowane pięcioramienna gwiazda a dookoła niej cztery ostrza wyglądające jak krótkie, zakrzywione na końcu sztylety.  - Gdy cztery ostrza połączą się w jedno Pożeracz znowu poczuje swój gniew. 

- No tak jak pięć plemion się zjednoczy. Zjednoczyły się już. To wszyssstko na nic - Skales uderzył berłem w podłoże. - Jeśli szybko czegoś nie znajdziesz pozostali zaczną się niecierpliwić - ruchem głowy wskazał na grupki plemion stojących kawałek od nich. - I wkrótce pomyślą, że wogóle nie wiesz co robić - dodał ciszej. 

- Dobrze wiem co mam robić, głupcze! - warknął Python.  - Próbuje uwolnić Pożeracza Światów. Legenda mówi, że istnieje mapa, na której zaznaczone jest położenie ostrzy. Na pewno znajduje się gdzieś tutaj...

*

  "Poszukiwane Ostrze Kłów. Ktokolwiek coś wie proszony jest o kontakt z ninja. Nr. Tel. 11122233344" 

   Zane przykleił kolejne ogłoszenie właśnie o takiej treści. Rozwieszali je od rana. W Ninjago City, Ignacii, innych wioskach  i teraz w Jamanakai. Jak do tond nie wpadli na żaden i ny pomysł. Nie mieli  bladego pojęcia gdzie szukać ostrzy. Mieli nadzieję, że Pythor też nie wie. 

- To dziecinada.

- Masz jakieś lepszy pomysł? - spytał Cole. 

  Zane wzruszył ramionami i ruszył dalej rozwieszać ogłoszenia. 

- Ej a może Sensei poprosi samuraja o pomoc? - zastanowił się Jay. 

   Wtajemniczona dwójka, czyli Kelly i Kai wymienili między sobą i Nyą szybie spojrzenia. 

- Samuraja... - powtórzył Smith, drapiąc się w tył głowy i nerwowo rozglądając. - Ona... On na pewno... Też już szuka ostrzy.  

- A z tobą to na pewno wszystko dobrze? - Cole krytycznym okiem przyjrzał się koledze. 

- Tak a czemu nie? - zaśmiał się nienaturalnie. 

- Skoro tak. Dobra, chodźcie, rozwiesimy ostatnie ogłoszenia i wracamy. 

   Rozeszli się. Kelly podeszła do Kai'a który odetchnął że Cole nie drążył tematu samuraja. 

- Nie umiesz kłamać - mruknęła. 

- A ty niby skąd to wiesz? - syknął.  

- Zaczynasz się jąkać, drapać po głowie i nerwowo rozglądać. 

  Smith chciał zaprzeczyć, ale zdał sobie sprawę, że w sumie brunetka ma rację,

- Miło, że się zgadzasz.

  Zane przyczepił do witryny sklepu ostatnie ogłoszenie. I wtedy poczuł coś dziwnego. Jakieś uczucie... Doświadczył go już kiedyś... Sokół. Spojrzał za sklep. Nad budynkami krążył dobrze mu znany ptak. Chciał mu coś przekazać. Lecz co? W jednym momencie zapomniał o otaczającym go świecie.

- Zane co z tobą? - Kelly podeszła do przyjaciela. Nie uzyskała odpowiedzi. Pomachała mu dłonią przed nosem. Nic. Julien wpatrywał się w dal. Powiodła wzrokiem tam gdzie on. Zobaczyła to samo co reszta, gdy do nich dołączyli, rozwiesiwszy swoją część.

- O rany, sokół! - zawołał Jay. - Zawsze jak się pojawia dzieje się coś dobrego. 

   Zane bez słowa ruszył biegiem przed siebie w tym samym momencie, kiedy sokół zaczął odlatywać. Pozostali po chwili zdziwienia dołączyli do niego.

- Wróć do kwatery - Kai zwrócił się do siostry naciągając na twarz maskę.

- Ale co się dzieje? - zdziwiła się czarnowłosa.

- Ruszamy za sokołem. Kto wie, może zaprowadzi nas do ostrzy?

   Mistrz Ognia dołączył do drużyny. 

- I znowu sama - mruknęła odprowadzając ich wzrokiem. 

   Biegli, biegli i biegli. Sokół cały czas leciał przed nimi. Ani na chwilę nie tracili go z oczu. Utrzymywali stałe tempo. Jednak powoli zaczynali opadać z sił. Zapuścili w nieznane im rejony. A sokół bezustannie parł przed siebie. Pierwszy wymiękł Jay gdy się wspinali.

- Idźcie ja... Zaraz was do gonie - zapewnił, opierając się o głaz.

  Za kilkaset metrów odpadł Cole, kiedy przechodzili po powalonym drzewie nad urwiskiem.

- Zaraz do was... Dołącze tylko... Złapie... Oddech - wysapał.

   Pozostali tylko Kai, Kelly i Zane. Po białym ninja wogóle nie było widać zmęczenia, jak i po ptaszysku. Znaleźli się na terenie gdzie zalegał śnieg. Wbiegli do rzadkiego lasu brzozowego. Drzewa były tu prawie tak samo wysokie jak w Dzikim Lesie, ale dla odmiany te były cienkie. Zatrzymali się na chwilę przed drewnianą tabliczką. Połowa napisu była zamazana.

- Co mogą oznaczać... "drzewozwierze"? - spytała Kelly, łapiąc oddech.

- Pewnie jakieś dzikie wiewiórki - wysapał Kai. 

   Sokół zrobił nad nimi kółko i poleciał dalej. 

- Biegnij za nim. My zaczekamy na resztę - powiedziała brunetka, opierając się od drzewo.

   Zane skinął głową i ruszył dalej. Po chwili zniknął im z oczu.

- Skubane ptaszysko, nigdy się nie męczy - mruknął czerwony ninja. 

- Tak samo, jak Zane. Jest jakimś robotem czy jak?

   Julien przebiegł jakieś 100 metrów gdy nagle sokół wzbił się wyżej, zakręcił kilka razy wokół własnej osi po czym... spadł w dół. Zdziwiony Zane  podszedł do niego. Z małej klatki piersiowej strzeliły niebieskie i żółte iskierki. 

- Jesteś... Robotem? - zdziwił się już na maksa, 

  Podniósł sokoła. Mógł mu się bliżej przyjrzeć. I co się okazało? Ptak nie miał piór, tylko granatową blachę. A to by naprawdę znaczyło, że jest mechaniczny.

- I co teraz? - mruknął do siebie. Był na jakiejś polance w środku lasu. Czy to tu chciał zaprowadzić ich sokół? A może do celu było jeszcze daleko? Rozejrzał się. Miejsce jak miejsce. Niczym szczególnym się nie wyróżniało.

   Odłożył ptaka pod jedno z drzew. Przykucnął. Przydałaby się jakaś skrzynka z narzędziami... Ale żadnej takowej tu nie widział. Jednak coś słyszał. Stanął. Zaczął nasłuchiwać. Czyjeś wielkie buciory skrzypiały na śniegu. Ten ktoś szedł w jego kierunku. Wyjął shurikeny. Szósty zmysł kazał mu się odwrócić. Zrobił to.

   Kilkanaście metrów od niego stał... Robot. Nie za dużo tych maszyn jak na jeden dzień? Wyglądał jak dobrze napakowany facet. Ale nie był z tych najnowszych maszyn. Musiał mieć już z dobre kilkadziesiąt lat. Oczy świeciły się na jaskrawy niebieski. Skierował wzrok na Zane'a.

- Intruz, intruz - z jego barków wyłoniły się dwa małe działka. Intruz? Skoro ten robot czegoś pilnuje... To to coś musi być ważne.

   16-latek w ostatniej chwili uniknął pocisków. Przywołał pojazd . Oddalił się od robota, który nadal ciskał w niego pociskami. Skoro to maszyna to musi mieć jakiś słaby punkt, którym był panel zasilający. Istniały dwa problemy. 1. Nie wiedział gdzie ten panel się znajduje. 2. Gdyby wiedział to i tak ciężko byłoby się zbliżyć nie obrywając kulką w brzuch.

   Ale sposób musiał istnieć. Zawsze jakiś jest. Tylko trzeba na niego wpaść. Najpierw musi się do niego zbliżyć. Skierował motor w stronę robota. Jechał slalomem, aby utrudnić mu strzelanie. Wybił się w górę. Gdy był nad maszyną pojazd zniknął, shurikeny na chwilę zmieniły położenie działek, a on wykonał salto przy okazji oglądając pobierznie robota. Znalazł to czego szukał. Na plecach był panel sterujący. Wystarczyło go tylko rozwalić i po kłopocie. Szkoda, że nie ma pozostałych. Najwidoczniej dziś czekała go misja solo.

  Wylądował gładko na ziemi . Złota broń wróciła do niego.

- Intruz, intruz.

   Robot obrócił się o 180° . Działka ponownie skierowały się na niego. Uskoczył przed kolejną falą pocisków. Szybko się przemieszczał. Był w jednym miejscu a zaraz w drugim. Strażnik nie nadążał z obracaniem. Czyli to był jego słaby punkt.

- Ninja go!

   Biało-jasnoniebieski wir zaczął okrążać robota przy okazji zasypując go śniegiem. Gdy biały puch sięgał mu do połowy Zane wskoczył na jego plecy. Shurikenem rozwalił panel. Strażnik najpierw wyprostował się, jak struna, zatańczył fragment grek zorby, zasalutował po czym zwalił się ja ziemię.

  Zane schował broń i przyjrzał się z bliska panelowi. Znacznie różnił się od tych dzisiejszych. Ktoś stworzył tego mechanicznego strażnika, aby rozprawiał się z intruzami i coś chronił. Lecz co? Z tyłu głowy miał symbol. Zakrzywiona linia, z boku po lewej trzy kreski, a po prawej literka " J". Albo mu się zdawało albo podobny znak widział u sokoła.

   Podszedł do ptaka. Obrócił go. Też miał ten symbol. Te fakty musiały mieć ze sobą jakiś związek. Tu musi coś być. Ruszył dalej w poszukiwanie czegoś... Innego. Po chwili to znalazł. Jedno z drzew było większe i grubsze od pozostałych. A na jego korze był owalny zarys i symbol, jaki posiadały maszyny. Naparł lekko na owalny zarys.

   Głośne skrzypnięcie i oto stał przed spiralnymi schodami, prowadzącymi w dół. Zdjął maskę i mocno zaskoczony wszedł do środka. Na samym dole stało drewniane biurko z kilkoma szkicami. Piecyk, skrzynka z narzędziami, stół stolarski i Parę innych rzeczy. 

   Zane położył sokoła na biurku. Przetarł z kurzu jeden szkic. Akurat natrafił na odpowiedni. Szybko go przeanalizował. Ułożył ptaka na plecach. Otworzył na jego brzuchu małą klapkę. W środku była masa kolorowych kabelków i guziczków. Chwilę poszperał. Sokół zatrzepotał skrzydłami i zdrów wzbił się w górę. Usiadł na schodach na przeciwko Juliena. 

- Po co mnie tu sprowadziłeś? - spytał. 

   Ptak wskazał główką na inne rysunki. Zane przejrzał kilka. Dopiero ostatni, leżący na samym dnie przykuł jego uwagę. Wyciągnął go. Już pierwszy rzut oka sprawił że zamarł. Nie potrafił określić co wtedy czuł. Na pewno nie radość. Czuł... Zdziwienie, szok, żal, smutek, rozpacz?  Wściekłość? Upuścił kartkę na ziemię i sam upadł na kolana. Złapał się za głowę. 

- To niemożliwe... Nie... NIEEEEEEEEEE!!!!!!

~~~~~~~~~~
Ja: *siedzi od rana przed laptopem i czeka na wyniki*
Kelly: *wchodzi do pokoju z koktajlem truskawkowym* A ty jeszcze siedzisz?
Ja: Ciii...
*godzina później*
Ness: *rozmawia z Xardasem*
Megi: *trenuje na dworzu*
Letty: *trenuje razem z Megi*
Kelly: *kłóci się z Kai'em*
Cira: *medytuje*
Ja: *czeka na wyniki*
Kelly: Dobra koniec tego! Meg jedziemy z nią do szkoły.
Megi: *zdejmuje słuchawki* Ale że co?
Kelly: Do 16 to ona nam zejdzie.
*Kelly i Megi wyciagaja Vanesse z domu*
*godzina później*
Ja: *wchodzi do pokoju z obojętną miną*
*Wszyscy wstrzymują oddech*
Ja: *zwala sie na fotel*
Cira: Dostała się czy nie?
Ness *trzyma kciuki* Dostała, dostała, dostała błagam...
Ja:........................ TAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAK!!!!!!!!!!!! DOSTAŁAM SIĘ!!!!!! :DDDDD
Kelly: Mówiłam ci to od samego początku
Ja: *zaciesz* ^.^
Megi: Chyba nic wiecej z niej dzis nie wyciagniemy. To w imieniu autorki pozdrawiamy :)