Rozdział 27 ~ Sokół

   Od prawie tygodnia nie mieli żadnych wieści by niesforny syn Garmadona nękał wieśniaków. Nie widziano go w Jamanakai, ani Ignacii, ani żadnej innej wiosce. Ninja mieli zatem więcej czasu aby nadrobić zaległości, których trochę się nazbierało. Szło im dobrze. Powracali do formy. Sprawę kto jest Zielonym Ninja odstawili na dalszy plan. Tak jak powiedział im Sensei, najpierw muszą osiągnąć Pełnie Możliwości. Żeby to osiągnąć muszą dużo trenować.
   Każdy był na swój sposób wyjątkowy. Jednak czasami jest tak że ktoś żyje w swoim własnym świecie a inni tego nie rozumieją.
-On jest trochę dziwny - stwierdził Jay. Było przed południem, trenowali na placu pod czujnym okiem Sensei'a, który (po kilku radach) stał się bardziej surowy i wymagający.
-Jest jaki jest. Nie zmienisz tego, nawet jakbyś chciał - powiedziała Kelly odbijając nunczako.
-No ale przyznaj, żyje w swoim świecie.
   Kelly miała odpowiedzieć gdy wpadł na nią Kai, który przez stworzony na ziemi lód, poślizgnął się i znalazł miękkie lądowanie. Brunetka zastukał palcami o drewniane podłoże.
-Wygodnie? - Zapytała jak najspokojniej się dało. Nie czekając na odpowiedź zwaliła z siebie chłopaka.
-Sorrki.
  Stanął na nogi i pomógł jej.
-Nadal uważasz, że jest całkiem normalny? - Spytał Mistrz Błyskawic wskazując na Zane'a. Jasnowłosy nie zwracał na nich większej uwagi, tak jakby ich nie było. Nie zwracał też uwagi na stworzone przez swoje Spinjitzu lodowisko pokrywające połowę placu.
-Może trochę - przyznała. - Ale co z tego? Ja nie marudzę i nie nazywam Kai'a wariatem gdy podśpiewuje pod prysznicem.
-Ej wcale tego nie robię! - Oburzył się Smith.
-Jaaaasne.
   Cole ostrożnie aby nie zaliczyć gleby przejechał po lodowisku.
-Jay ma trochę racji - powiedział stając obok nich.  - Zane jest trochę.... Dziwny.
-Co rozumiecie przez "dziwny"? - Odezwał się Sensei jak zwykle pojawiając się znienacka. - Dziwny w sensie wyjątkowy czy po prostu inny od was?
-No po prostu, jest dziwny.
-Czemu tak sądzicie?
-Przez ostatnie dni dziwnie się zachowywał. Wszedł do łazienki gdy akurat ja siedziałem, śmiał się gdy powinno być inaczej na filmie. - Streścił niektóre zajścia Cole.
-Lubimy go. Jest bystry ale czasami inny. - Dorzucił Kai.
-Zane to wasz brat. A bracia się od siebie różnią. Musicie go zaakceptować takim jaki jest.
   W tym samym czasie po schodach dzielnie wspinał się nie młody już listonosz. Przystanął i spojrzał w górę. Do celu zostało mu kilkadziesiąt schodów. Otarł pot z czoła, poprawił plecak i ruszył dalej. W końcu po długiej wędrówce doczłapał się na szczyt. Odstawił plecak. Rozmasował obolałe plecy. Zadzwonił do dużych drzwi. Otworzyli mu młodzi ninja. Westchnął i zaczął wyjmować listy.
-List od rodziców Jay'a... Dla Kai'a od fanki... -poszperał głębiej - Coś dla ojca Cole'a...  coś dla Kelly... I... To wszystko - wynurzył się z dużego plecaka.
-Dzięki! - zawołali i z powrotem zamknęli drzwi. Listonosz zarzucił plecak i rozpoczynając od westchnięcia skierował się w dół.
-Muszę poprawić formę - mruknął do siebie. A może łatwiej byłoby się sturlać....?
   Ninja w tym czasie otworzyli listy od rodziców lub przyjaciół albo fanek. Lecz nie wszyscy je otrzymali.
-Ej Zane czemu nigdy nie piszą do siebie rodzice? - Zapytał Walker jasnowłosego.
-Ja... Nawet ich nie pamiętam - przyznał. - Od dziecka jestem sierotą.
  Jay od razu po odpowiedzi pożałował że wogóle spytał. Wymienił z pozostałymi szybkie spojrzenia. Po chwili niezręcznej ciszy jaka zapanowała Julien skierował się do ich pokoju.
  Kelly zrobiło się szkoda chłopaka. Doskonale wiedziała co czuje. W końcu mieli bardzo podobną sytuacje. Ona też od dziecka jest sama. Wiedziała że Zane woli być teraz sam. Zrezygnowała z pójścia za nim i tylko odprowadziła go wzrokiem.
   Zane wszedł do ich wspólnego pokoju. Położył się na swoim łóżku. Wpatrywał się w drewniany sufit. Nie miał żalu do Jay'a że powiedział co powiedział. W końcu o niczym nie wiedział. Założył ręce za głowę. Poczuł zamiast ciepła chłód. Nie wiedział czemu jego ciało jest zimniejsze niż u...  normalnego człowieka. Może faktycznie jest inny? Zdążył się jednak do tego przyzwyczaić. Tak jak do tego że jest sam. Ale teraz ma nowa rodzinę, dom. Nie Zamieżał nigdy dopuścić do tego aby to stracić.

*

   Dzień upłynął im tak jak kiedyś. Na treningu. Wu stwierdził że powracają do formy ale i tak muszą ćwiczyć. Pewnie gdyby przez ten miesiąc się nie leniwili to ktoś z nich mógłby osiągnąć Pełnie Możliwości. Nie cofną jednak czasu.  Gdy im się to uda okaże się kto jest Zielonym Ninja. Ale jak na razie nikt nic nie wiedział.
   Po skończonym treningu i zjedzonej kolacji ninja wypoczywali w swoim pokoju. Rozmawiali o różnych i przeróżnych sprawach. Tak jak zazwyczaj pod koniec podostawali głupawki i tym razem skończyło się na wojnie na poduszki. Pozasypiali na byle jak pościelonych łóżkach.
   Kelly jeszcze całkowicie nie zasnęła. Nie mogła sobie znaleźć wygodnego miejsca. A poza tym znowu miała to dziwne przeczucie jakby coś było nie tak. Po prostu... Przeczucie i tyle. Tak samo było gdy w nocy Nuckal zakradł się do klasztoru. Czuła teraz to samo uczucie.
   Przekręciła się na prawy bok z zamiarem zignorowania tego czegoś.  Podciągnęła kołdrę pod brodę. Zamknęła oczy chcąc zasnąć. Nie było to jej dane. Ktoś się niemiłosiernie wiercił.
'Dajcie człowiekowi spać!'
   Odchyliła kawałek zasłony. Przez chwilę przebijała wzrokiem pół mrok. Zidentyfikował że osobą która wierciła się z boku na bok był Cole. Już miała powiedzieć aby się opanował, kiedy on niespodziewanie usiadł dość gwałtownie. Albo Kelly się przewidziało albo nie ale zobaczyła że Cole ma czerwone oczy! Zamrugała kilka razy. Gdy z powrotem spojrzała na chłopaka czerwone paczały zniknęły i znowu były ciemno-brązowe. Położył się z powrotem. Już więcej się nie kręcił więc raczej zasnął.
   Zdziwiona Kelly przekręciła się z powrotem na lewy bok. Co to miało znaczyć? Takie oczy widziała u mieszkańców kiedy byli zahipnotyzowani przez Wężona. Ale czy to znaczyło że Cole jest.... Nie to  raczej nie możliwe.  Może tylko jej się to przewidziało...?
   Oby tak było.
*
   W środku Dzikiego Lasu powstawała siedziba małego Lloyd'a. Był to drewniany domek na drzewie. Od świtu do nocy Wężonowie uwijali się aby jak najszybciej go skończyć. Nie lubili drzew ani za dużych wysokości. Jednak nie wszyscy byli gotowi usługiwać Garmadonkowi.
-Nie do wiary zahipnotyzowałeś ninja - powiedział jeden z węży gdy Skales opowiedział mu co zrobił. Miał teraz wgląd w to co widział zahipnotyzowany. - Generał o tym wie?
-A ssskąd. - Odpowiedział Skales. - Generał jessst pod kontrolą Lloyd'a. A ja nadal czekam na odpowiedni moment do działania.
   Wtajemniczony w sprawę miał coś dodać ale zobaczył że Silthra się zbliża więc szybko dał dyla aby nie dostać ochrzanu.
-Wszyssscy pracują a wy śpicie. Jesssteś moją prawą ręką więc zacznij sssię bardziej ssstarać Skales - nakazał Silthra.
-Tak jessst generale - ukorzył się. Postanowił mimo tego wstąpić na cienki lód. - Generale wiesz że jessstem ci całkowicie oddany - zaczął - ale martwi mnie ta cała dziecinada. Ninja zabrali nasze berło a my zamiassst je odebrać budujemy ten...  domek dla Lloyd'a? Obaj wiemy że węże nie lubią  drzew.
-Dobrze wiesz że ze mną sssię nie zadziera Skales - warknął generał. - Udam że tego nie sssłyszałem.
-Ej! Jeśli chcemy z tąd rządzić Ninjago, w tej windzie koniecznie musi być zapadnia. Żądam więcej pułapek!! - Zawołał Lloyd stojący piętro niżej w drewnianej windzie.
-Wedle rozkazu młody Garmadonie.
   Silthra odprawił żołnierza majestatycznym gestem. Skales z niechęcią usłuchał. Zabrał się nie spiesznie do pracy.
-Już niedługo to ty będziesz wykonywał moje rozkazy - mruknął z nienawiścią patrząc na generała który wydawał innym rozkazy.

*

   Kolejny dzień, kolejny trening a co za tym idzie kolejne postępy. Ninja już całkowicie przypomnieli sobie jak używało się Magicznych Broni. Lecz gdy dzisiejszego dnia minął tydzień od ostatniego spotkania z Lloyd'em a oni tylko ćwiczyli i ćwiczyli to....  to zaczynało być nudne.
   Już dla tej rozrywki mogliby go znowu przepędzić. A tak to prócz ich głupawek nie mieli żadnej rozrywki. Tylko ostatni obiad Cole'a dostarczył odrobinę rozrywki. Gotowanie pozostawili Zane'owi. Jego dania dało się przynajmniej zjeść.
   Było właśnie po takowym obiedzie. Pozostali siedzieli jeszcze w jadalni a jasnowłosy wyszedł aby wyrzucić śmieci. Wsadził worek do do kosza przed wejściem do klasztoru. Od wczoraj powróciły do niego myśli sprzed kilku lat. Zastanawiał się kim są jego rodzice? Czy wogóle jeszcze żyją? Co się z nim stało w dzieciństwie? Oraz dlaczego nic nie pamięta? Okres dzieciństwa to dla niego jedna wielka czarna plama. Nic. Kompletnie nic nie pamiętał. Tak jakby ktoś wymazał mu wspomnienia.
   Coś przeleciało mu nad głową. Na gałęzi starego drzewa rosnącego przy murze usiadł granatowy sokół. Jego futro wyglądało jak metaliczne. Brzuch miał srebrny tak jak końcówkę ogona i czubek główki. Miał bystre żółte oczy. Patrzył się nimi na chłopaka. Zane przekrzywił lekko głowę. Ptak zrobił to samo. Pomachał rękami on naśladując to zatrzepał skrzydłami. Sokół wbił się w powietrze. Okrążył chłopaka. Chciał jakby powiedzieć "chodź za mną".
-Zane żyjesz czy śmietnik cię połknął? - Głos Kelly rozległ się na placu. Wyszła do niego.
-Idziesz? - Zapytała nie zauważając sokoła który ponownie przysiadł na gałęzi.
-Zaraz przyjdę - powiedział.
-Nad czym tak dumasz? - Zagadnęła opierając się o framugę drzwi.
-Nad wszystkim i niczym - odpowiedział spoglądając w dół schodów.
-Wiesz, jakbyś chciał pogadać to wal jak do spowiedzi. W końcu mamy podobną historię.
   Zane pokiwał głową
-Dzięki.
-Kelly, Cole zeżarł twoje ciastko!! - Zawołała z klasztoru Nya wyraźnie rozbawiona.
-Cole już nie żyjesz! - Odgroziła się powstrzymując śmiech.
-Przyjdź zaraz - Rzuciła przez ramie idąc do jadalni.
   Brunetka zniknęła za drzwiami. Nawet za murem Zane słyszał ich śmiechy. Przeniósł wzrok na sokoła. Ptak znowu zleciał z gałęzi. Zrobił nad nim małe kółko po czym skierował się w dół schodów. Zane po chwili wahania ruszył za nim. I tak nie Mial nic ciekawego do roboty a pozostali świetnie się bez niego bawili.
   Julien biegł za sokołem prawie 10 minut. Nie odczuwał zmęczenia. Mogły tam biec jeszcze długie godziny z małymi przerwami.  Ptak utrzymywał stałe tempo. Co jakiś czas oglądał się czy aby jasnowłosy biegnie za nim. Dotarli do środka jakiegoś lasu. Z tego co zorientował się Zane był to Dziki Las. Ciekawe czemu taka nazwa...?
    Sokół usiadł na gałęzi jednego z wysokich drzew. Zane zwolnił i spojrzał pytając na przewodnika. Ptak wskazał swoim małym łebkiem przed siebie. Biały ninja podszedł na skraj małego wzniesienia. To co zobaczył wprawiło go w spory szok. Na trzech linach powstawał drewniany domek na drzewach. Miał trzy piętra po których kręciły się. Na ziemi dostrzegł małego ludka wydającego rozkazy.
-Czyli dlatego siedziałeś cicho bo budowales sobie bazę - pomyślał biały ninja.
   Sokół zatrzepotał skrzydłami i wskazał na kierunek z którego przybyli.
-Dzięki pierzasty przyjacielu.
    Zane biegiem ruszył w drogę powrotną. Biegł szybciej aby natychmiast przekazać wiadomość przyjaciołom.

*

   Wojowników ożywiła informacja, którą przyniósł Zane. Szybko się zebrali i jeszcze szybciej wyruszyli. Nie zabrali smoków bo, mimo że zostały wyszkolone do cichego poruszania się, to to w końcu smoki. Dość spore zwierzątka. Więc całą drogę przybyli biegnąc. Gdy zbliżali się do celu zwolnili. Ich oczom ukazała się baza Garmadonka.
-Jasna golonka - sapnął Cole. - Zane Mial rację.
-Dzieciak i węże nie mogą mieć bazy w Ninjago. Musimy ją zniszczyć zanim zacznie działać - Stwierdził Kai jak raz myśląc trzeźwo i szybko.
-Tylko jak? - Zastanowił się Jay.
-Wygląda na to że budowla wspiera się Na tych trzech drzewach. Gdy przetniemy liny powinien rozpaść się jak domek z kart. - Wyjaśnił prosty plan lider.
-Kto buduje domek z kart? - Zdziwił się Zane. - To nie odpowiedni materiał.
-O rany - jęknęła Kelly. Czasami gdy Zane brał wszystko zbyt dosłownie był meczący. - Tak się tylko mówi, Zane.
-Mniejsza o to. Ruszamy. I pamiętajcie zlewamy się z cieniem - zarządził Bucket.
   Ninja ruszyli do wykonania planu. Lecz najpierw musieli dostać się na sam szczyt budowli. Kai przejął jedną z mniej znaczących lin i wywindował się do góry. Cole przyczepił się do spodu windy a reszta użyła gałęzi grubych i wysokich drzew jako schodów. Po paru chwilach znaleźli się na górze. Lloyd w tym czasie robił przegląd jak pracowali jego podwładni. 
-Ej ty - zwrócił się do Wężona. - Stań w tamtym miejscu.
   Wąż nie do końca rozumiejąc wykonał polecenie. Garmadonek pociągnął za dźwignie a  w miejscu gdzie stał Hipnokobr otworzyła się zapadnia a on zleciał na dół. Lloyd, zadowolony, że wszystko działa ruszył dalej. Nie wiedział że obserwuje go Skales.
   Jay dostał się na małą platformę do drezwa do którego była przymocowana jedna z trzech głównych lin. Za pomocą Spinjitzu przeciął ją. Budynek przechylił się znacznie na jedną stronę. Kilkoro Wężonów nie złapało się i pospadało na ziemię. W następnej chwili Zane przeciął kolejną linę. Domek utrzymywał się już tylko na jednej. Tą miał przeciąć Cole i zakończyć sprawę.
-Cole zaczekaj aż zejdziemy! - Zawołał Kai w jego stronę. Chłopak kiwnął głową na znak że zrozumiał.
    Gdy domek się przekrzywił Lloyd w porę złapał się belki. W środku zostało jeszcze parę węży. Spojrzał w górę. Akurat zobaczył ninja. 
-Brać ich! - Rozkazał.
   Lecz podwładni nie kwapili się do wykonania zadania. Skales postanowił zacząć działać. Wreszcie nadszedł ten odpowiedni moment.
-Odwrót!! - Krzyknął głośno zagłuszając chłopaka.
   Pobratańcy woleli posłuchać się jego. Zaczęli uciekać jak najprędzej z walącej się konstrukcji. Skales dostrzegł na platformie czernego ninja który czekał na przecięcie ostatniej liny by zakończyć sprawę. Rozpoznał w nim wojownika którego kiedyś prawie zahipnotyzował. Znalazł dla siebie korzyść.
-Będziesz posssłuszny moim rozkazom - wysyczał w jego kierunku. Nie musiał krzyczeć. Rozkaz dotarł do czarnowłosego. Jego oczy zmieniły kolor na czerwony. Lecz tym razem takie zostały. Momentalnie poczuł, że traci nad sobą całkowicie kontrole. Pierwszym rozkazem Skales'a było zatrzymanie wojowników którzy zebrali się na dachu. 
-Gdzie jest Cole? - Zapytał Jay patrząc w miejsce gdzie powinnien być Mistrz Ziemi ale go tam nie było. Ostatnia lina była na granicy zerwania.
-Nie mam pojęcia, ale jeśli zaraz z tąd się znie wyniesiemy to będzie z nami źle - powiedziałą Kelly łapiąc równowagę po kolejnym wstrząsie. 
   Ruszyli aby zejść z dachu kiedy przed nimi pojawił się Cole. w dłoni trzymał kosę. Na początku wszystko wydawało się w porządku lecz gdy na nich spojrzał okazało się że miał czerwone oczy.
-Jeśli chcecie przejść musicie mnie pokonać - oznajmił postępując w ich stronę. Pozostali zaczęli się cofać.
-Co mu się stało? - Spytał Smith
   Kelly walnęła się z otwartej w czoło. Czyli wczoraj nic jej się nie przewidziało.
-Jest zahipnotyzowany - wyjaśniła
-To lepiej niech szybko się obudzi bo domek zawali się razem z nami! 
   Gdy ninja głowili się jak odhipnotyzować kolegę, ostatni wężonowie zaczęli opuszczać budynek.
-Stójcie. Macie bronić mojej fortecy - jęczał Lloyd idąc za Skalesem (nie lubię odmieniać jego imienia xD )
-Fortecy? - Powtórzył z wyczówalną kpiną - Już wiem na co przyszedł czasss
   Skales zrobił kilka kroków do tyłu. Pociągnął za dźwignię. Lloyda nadal prześladował pech, stał akurat na zapadni. Wpadł do klatki którą sam kazał zamontować.
-No nie! - Zawołał załamany a jednocześnie wkurzony że armia mu się zbuntowała. Natomiast Wężonowie w 100% poparli brata. 
-Mezmo zabierz tego dzieciaka do otchłani kłów - nakazał kumplowi Skales - A teraz biegiem po berło!
   Szybko opóścili "fortece" i ruszyli do klasztoru gdy ninja nadal zostali z zahipnotyzowanym koleżką na dachu
-Spokojnie Cole. Przyjaciół się nie bije - Jay starał się użyć dyplomatycznego sposobu. Bucket nieprzejął się i kopnął go w brzuch.
-Dobra, jak dla mnie nic się nie stało - sapnął masując obolałe miejsce.
   Cole nadal atakował. Unikali jego ciosów.
-I co teraz zrobimy? - Zapytał Kai uskakując przed kosą. - Jeśli użyje miecza forteca stanie w ogniu a na dokładke przypale go
-Przecież w berle jest antidotum - Przypomniał Zane
-Tyle że berło nadal leży w klasztorze - skorygował Jay
-To może użyj pioruna? - zaproponowała Kelly wykonując unik przed ostrzem. - Może to go wycuci
    Walker wyjął nunczako
-Wybacz Cole. To nic osobistego
   Zakręcił nim kilka razy nad głową po czym wystrzelił w stronę ciemnowłosego wiązke energii. Uderzyła w Cole'a. Odrzuciło go do tyłu. Przez chwilę mieli nadzieję że podziałało. Lecz bywa tak że nadziej jest matką głupich. Tym razem tak własnie było. Gdy Cole otworzył oczy czerwony kolor nie zniknął. Nie rzucił się tym razem na nich tylko w stronę ostatniej liny. Uniósł kosę
-Cole nie!!! - krzyknęli razem.
   Chłopak miał już opóścić ostrze gdy po lesie rozszedł się dźwięk. Przyjemny, łagodny i uspokajający odgłos fletu. Nad nimi przeleciał Flame. Siedzieli na nim Sensei wraz z Nyą.Mentor grał na flecie. Bucket na odgłos instrumentu odzyskał nad sobą kontrolę. Oczy przybrały normalny kolor.
-Co...ja....tu...robię ? - zdziwił się
-Wyjaśnienia na później! - Zawołała Nya - Wszystko się zaraz zawali! wskakujcie na smoka!
   Nie trzeba było im tego dwa razy powtarzać. Po chwili wszyscy ninja siedzieli na smoku. Konstrukcja całkowicie zawaliła się na ziemię.
-Uff mało brakowało - sapnęła Kelly patrząc w dół na stertę gruzów. Przypomniało jej się o flecie. - A ten flet? Przełamał moc Himpokobr. 
-Jest tak samo stary jak oni. Więcej wam powiem jak wrócimy do klasztoru - odpowiedział Sensei
-Szybciej Flame. Klasztor nie jest chroniony - zawołał Kai
    Ognisty smok przyspieszył. Lecz i tak było już za późno

*

  -Nasz dom... Wszystko saplili - Szepnęła Kelly

   Stali w miejscu gdzie kiedyś był ich klasztor. No właśnie. Był. Teraz zostały tylko tlące się kawałki drewna. Spóźnili się. Wężonowie spalili klasztor i wszystko co w nim było. Na szczęście w porę przylecieli aby uratować smoki które teraz unosiły się nad nimi. Stracili wszystko. Wężę zabrały berło ale nie poprzestali na tym. W ramach zemsty spalili dom wojowników. 

   Każdy z nich odczuwał żal a jednocześnie złośc. Jednak niektórzy nie potrafili w takiej sytuacji opanować tej drugiej emocji.

-To wszystko twoja wina - warknął Kai wskazując placem na Zane'a - Gdybyś nie poszedł na głupim ptakiem nic by się nie stało!

-Kai

-Nie Sensei. Kai ma racje - poparł bruneta Mistrz Błyskawic. - Przez Zane'a starcilismy wszystko. Wszystkie nasze savy! No wszystko!
   Zane chciał coś powiedzieć ale zrezygnował. Wbił wzrok w ziemię. Nie zamieżał kłócić się z przyjaciółmi. Może po części mieli racje? Gdyby nie poszedł za sokołem... Ale wtedy nie powstrzymaliby Lloyd'a. Kto wie co by się wtedy stało. Usłyszał znajomy głos. To był sokół.

-Dosyć - Sensei uderzył swoim bambusowym kijem w ziemię. uciszył tym samym Kai'a i Jay'a - Wszyscy dzisiaj zawiedliśmy. Macie w tej chwili przeprosić Zane'a

   Chłopcy spóścili wzrok zdawszy sobie sprawę z głupoty swoich słów

-Przepraszamy Zane.... - powiedzieli razem

   Przeprosiny były skierowane do jasnowłosego lecz gdy się odwrócili chłopaka już nie było

-Możecie być z siebie dumni - Nya splotła ręce na piersiach. Spojrzała tam gdzie Kelly i Sensei. W oddali zobaczyli oddalającego się Shard'a

-Brawo. Nic tylko wam pogratulować - Kelly przybrała tą samą pozę co koleżanka. Siostra Kai'a była na niego wkurzona. Może nawet trochę na Jay'a...?

-Nie czas teraz na kłotnie - Powiedział Sensei sprowadzając ich na ziemie.

-No ale... co teraz? - Zapytała Kelly - Nie mamy dachu nad głową... nie mamy nic.

-Coś na pewno wymyślimy. Potrzebujemy tylko czasu

-A co z Zanem? 

-Miejmy nadzieję, że wróci

*

   Ulokowali się pod Górą Niemozliwie Wysoką. Od wylotu Zane'a minęło prawie półgodziny. Rozwiesili szczątki jakiegoś materiału który posłuzył im za jakiekolwiek schronienie. Wpatrywali się w milczeniu w płomienie małego ogniska. Nie mieli ochoty na rozmowy. Jay bez większego zapału rzucał kamykiem do puszki

-To bez sensu - mruknął Cole. - Nic nam nie pozostało. 

-Przegraliśmy - dodał Kai.

-Musimy cieszyć się z tego co mamy - powiedział Wu

-A faktycznie coś mamy? - Odezwał się Jay

-W sumie nie brakuje mi aż tak klasztoru jak.... Zane'a - przyznał Smith. zgodzili się z nim - Glupio że tak na niego naskoczyliśmy.

   Kelly siedziała przy smokach. Głaskała powolnymi ruchami pysk Vild'a na swoich kolanach. Miał zamkniete oczy i chyba drzemał. Czuła taką pustkę. Z utraty domu i przyjaciela. Liczyła że wróci. Pewnie po prostu musiał przemyśleć parę spraw tak jak ona kiedyś. Vild otworzył oczy. Podiósł łeb. Cicho ryknął w lewą stronę. Dziewczyna spojrzała tam. W ich stronę szedł nie kto inny jak Zane!

-Zane! - zawołali i podeszli do niego.

-Zane, przepraszamy cię jeszcze raz za to co powiedzieliśmy - przeporsił jeszcze raz Walker.

-Drużyna razem wygrywa i przegrywa - dorzucił Kai

-Nie musicie mnie przepraszać - zapewnił Julien z uśmiechem

-No ale bez potrzeby na ciebie naskoczyliśmy... Dlatego odszedłeś

-Nie odszedłem. Po prostu znowu zobaczyłem sokoła

-Co tym razem znalazłeś? - Zapytała Kelly czując że na pewno coś odkrył

-Chodźcie pokaże wam. Myśle że wam się spodoba

    Ruszli za przyjacielem. Szli kilka minut. Doszli na skraj pustyni za górą.

-Nie wiem co to znaczy ale czuję że coś łączy mnie z tym sokołem - powiedział Zane gdy się zatrzymali. - Czuje też, że chce nam wskazać drogę

   Ruchem ręki wskazał na krajobraz za nim. Na tle zachodzącego nieba, o skały opierał się statek. Z przodu miał dziurę oraz wyrzeźbioną głowę smoka. Był sporej wielkości

-To nasz nowy dom

-Wow - to jedyne co udało się powiedzieć wojownikom. W następnym momencie biegli już do ich nowego domu. Sensei został z Zanem

-Jestem z ciebie dumny Zane. Kiedyś na pewno odnajdziesz rodzinę

-Już ją odnalazłem - powiedział z uśmiechem

~~~~~~~~~~~~~~~~~~
   Uff wreszcie napisałam ten rozdział. Było ciężko ale jakoś dałam radę. Polubiłam czytać krótkie a sama napisałam długi. Tia.... Jest pewnie troche chaotyczny bo pierwszą połowę pisałam jakieś dwa tygodnie temu. I pewnie masa błedów za co przepraszam. Następny będzie za dluuuugo. Jeśli wogóle powstanie bo mogę nie doczekać. (3 dni egzaminów dały mi w kość.) A od maja rehabilitacje O.O Nie chceeee
To do następnego
Pozdrawiam
~Vanessa~