Rozdział 13 ~ Przeciwieństwo spokoju

Dedykacja dla Emi. Wiem że czytasz ale jesteś biernym komentatorem xD :*

-Cole, czy my ponownie kręcimy się w kółko? - Spytał Kai już lekko poirytowany.
  Bucket lecący na przodzie walczył z oporem wiatru, który chciał wyrwać mu mapę.
-Kai pytasz się już piąty raz. Ale tym razem się mylisz. - Odpowiedział.
-To jak wytłumaczysz, że od godziny latamy bez sensu?
-Chcesz ty prowadzić? - Zapytał odwracając się w jego stronę. Na szczęście Kai'a leciał nie całe pięć metrów od niego.
-Patrz na drogę! - Krzyknęła Kelly siedząca na smoku za czarnowłosym.
Cole oderwał morderczy wzrok od towarzysza, aby w następnym momencie pociągnąć mocno lejce do siebie. Rocky poleciał w górę omijając szczyt z którym mogli mieć nie miłe i bolesne spotkanie. Chłopak odetchnął głęboko i potrząsnął głową aby oprzytomnieć.
-Dzięki. - Podziękował zwracając się do dziewczyny
-Może ja będę czytać? - Zaproponowała - Tak będzie bezpieczniej, nie sądzisz?
-Dobra, trzymaj. - Cole podał jej zwój, a sam zajął się prowadzeniem smoka.
-Wreszcie. Może w końcu dolecimy do celu. - Sapnął ninja ognia.
-Nie bądź taki pesymistyczny. - Powiedział Zane lecący kawałek za nim.
   Kai nic nie odpowiedział. Poprawił się w siodle i uzbroił w cierpliowść.
-Ludzie, źle lecimy. - Odezwała się po chwili Kunoichi i szybko dopowiedziała aby Smith nie miał możliwości wyrazić swojej opinii. - Musimy skręcić na zachód... i za jakieś pięć kilometrów powinniśmy dolecieć. Byliśmy blisko.
-To może przyspieszymy? - Spytał Jay przybliżając się.
-Co proponujesz? - Cole, zresztą tak jak pozostali, domyślał się co ma na myśli ich drużynowy błazenek.
-Masz na myśli wyścig? - Zapytała nie pewnie Kelly.
Wizja siedzenie na "tylnym siedzeniu" pędzącego smoka nie bardzo jej odpowiadała...
Jay kiwął głową
-To co, zaczynamy? - Kai'owi ta myśl przypadła do gustu.
-Okey. Startujemy na trzy. Raz... Dwa... - Kelly mocniej złapała Cole'a w pasie. -Trzy!
  Rocky wystrzelił do przodu, pół sekudny później pozostałe trzy smoki. Kelly otworzyła oczy. Cole siedział pochylony w siodle aby zmniejszyć opór wiatru, a smok ziemi pędził przed siebie. Obejrzała się przez ramię. Kawałek za nimi leciał Flame, a w następnej kolejności Shard na równi z Wisp'em. Chłopcy już pewnie wiele razy urządzali sobie takie wyścigi, ale Thifer pierwszy raz w nich uczestniczyła. I musiała przyznać, że nawet jej się spodobało. Na początku miała obawy, że na przykład zleci z Rocky'ego, lecz teraz wszystko przeminęło. Czuła wiatr we włosach, a przede wszystkim wolność. Rocky gnał i nic nie mogło go zatrzymać. Kelly zastanowiła się jaki był by jej smok. Podobny do Rocky'ego? Albo Flame'a lub Shard'a? A może całkiem inny? W końcu pewnie będzie bronił dostępu do srebrnej, a nie złotej katany. Dziewczyna tak bardzo pogrążyła się w przewidywaniu przyszłości, że nie zauważyła kiedy wyścig się skończył, a oni dotarli na miejsce.
Znaleźli się na polance w środku Lasu Spokoju. Drzewa były tu wyższe niż przeciętnie. W całym lesie było cicho i spokojnie. Czasami ptak wyfrunął z gniazda, lub jakieś małe zwierze poruszyło się w krzakach. Nic poza tym. Domyślali się dlaczego las nosi nazwę Spokojny. Tutaj prawie nic się nie działo.
-To już? Kto wygrał? - Spytała ze skakując ze smoka ziemi.
-Tak. Wygrałem ja i Rocky. A co za szybko się skończyło? - Zagadnął Cole odczepiając Kosę Wstrząsów od łeku siodła.
Dał później skrzydlatemu wierzchowcowi przysmak.
-Żebyś wiedział. Nie sądziłam, że to takie fajne.
Błękitnooka podrapała smoka pod brodą.
-Nie przechwalaj się Cole. Za dwa tygodnie kolejny wyścig o tytuł Smoczego Jeźdźca. I tym razem ci go odbiorę. - Oznajmił Kai.
-Zobaczymy, zobaczymy.
-Nie zapominajcie, że do tego czasu mogę już mieć swojego smoka. - Rzuciła od tak Kelly z niewinną miną.
Chłopaki wymienili spojrzenia. Prawie zapomnieli, że ich przyjaciółka też niedługo będzie mogła się ścigać. A to znaczy że dojdzie nowy konkurent. Godny tego aby się go obawiać.
-To gdzie ta jaskinia? - Zapytał Jay przywracając tok rozmowy na właściwy tor.
Ninja utworzyli mały okrąg, Kelly wyjęła mapę Lasu Spokoju zza pasa, którą dostali od Sensei'a. Omiotła ją wzrokiem aby zabrać głos.
-To jeszcze nie tutaj. Jaskinia Spokoju jest kawałek dalej na wschód.
-Ruszamy. - Zarządził lider drużyny. Cole poszedł przodem, reszta za nim.
Smoki zostawili na polance. Gdyby zabrali je ze sobą za bardzo rzucały by się w oczy. Okazało się, że gdy wyda im się polecenie aby one zostały to zostaną i nie ruszą się puki nie dostaną odpowiedniego polecenia. Szli gęsiego, każdy obserwował teren. Mieli nawet pewność, że szkielety pod dowództwem Farren'a lub nie, postanowią zdobyć mapę, choćby tylko po to aby opóźnić im odkryć drogę do Srebrnej Katany. Weszli na małe wzniesienie lekko pochyleni. Kilka metrów od nich las się rozrzedzał i ukazywała się jaskinia wykuta w sporej górze. Wyglądała narnormalniej w świecie. Nic jej nie wyróżniało. Ninja stwierdzili że jest bezpiecznie więc podeszli tam.

-To na pewno ta jaskinia? - Spytał Smith.
-Z mamy wynika że tak... Ale myślałam, że będą się tu kręciły szkielety. - Wyraziła swoją opinię Kelly. - A tu pusto...
-Może to jednak nie tutaj
-Tutaj - powiedział Zane podchodząc do jaskini. - Tu jest napisane: "Jaskinia Heisei, wszystko co tam spotkasz jest przeciwne do tego co myślisz. Nie daj się zwieść pozorom, bo marnie los twój się zakończy. Przeszkód wiele napotkasz, a gdy przez nie przebędziesz to mapę zdobędziesz..."
-Ej słyszycie to? - Jay pochylił się w stronę wejścia do groty. Reszta poszła w jego ślady.
-Czyjeś rozmowy. - Wywnioskowała Kelly.
Popatrzyli na każdego z osobna.
-Szkielety - Dokończył czarny ninja. Domyślił się tego mimo że nie mogli odrużnić słów.
-Ta gnida Farren musiał jakoś dowiedzieć się o położeniu Jaskini Heisei.
-Nie ma na co czekać. Trzeba mu przeszkodzić.
Wojownicy ruszyli biegiem. Ich miękkie podeszwy butów nie czyniły praktycznie żadnego hałasu. Tunel ciągnął się przez sto metrów, oświetlany co pięć m. pochodniami. Gdy byli już blisko zwolnili i przylgnęli do ściany. Teraz odróżniali słowa.
-Ty po to pójdziesz. - Odezwał się głos. Najwyraźniej Krunchi.
-Co? - Pisnął Nuckal.
-Ostatnio jakoś nie obrywałeś.
-Więc teraz mam się ponownie narażać?!
-Tak!
-Niby czemu?!
-Bo i tak już nie żyjesz!
-Ty też! - Zauważył Nuckal.
-Ale ty jesteś najszybszy!
-I co z tego?! Mogę być wolny!
Dwa szkielety nadal dyskutowały. Cole stojący najbliżej powoli i ostrożnie wychylił głowę. Szybko ocenił sytuację. Tuzin Skulkinów znajdował się w dużej grocie. Miała 10 metrów w szerz i 15 w górę. Im dalej tym było węziej. Na samym końcu jakieś 60 metrów była mała kwadratowa skała z przedmiotem. Lider z tej odległości nie widział dokładnie co to, ale domyślał się, że to mapa. Tylko nie rozumiał o co dyskutują Kruncha i Nuckal. Przecieć mogli pójść, wziąść i wyjść. Schował głowę.
-Mapa jest na końcu - szepnął jak najciszej. - 12 szkieletów. Brak Farren'a.
Kai wzruszył ramionami z wyrazem miny "co robimy" Cole wskazał na wejście, potem na Kelly i jej łuk, który zdąrzyła zdjąć z ramienia i nałożyć strzałę.
-Nuckal. - Powiedział po czym potrząsnął głową na znak aby nie celować w niego tylko w ziemię.
Kelly pokazał like'a na znak, że zrozumiała. Bucket wyciągnął kosę, pozostali swoje bronie. Pokazał trzy palce, następnie dwa a na koniec zacisnął pięść. Brunetka rozpoczęł akcję. Poczyniła dwa kroki do przodu naciągając cięciwe. Wycelowała w Nuckal'a a dokładnie w ziemię parę cm. od jego stopy. Szkielet przestał wykłucać się z szefem i poszedł do przodu. Wytrwałe oko Kelly dostrzegło przed nim małe kilku centymetrowe wgłębienie w ziemi ciągnące się od jednej ściany do drugiej. Wróciła myślami do zadania. Wypóściła strzałę. Jeszcze za nim ona doleciała ninja wyskoczyli z ukrycia. Pół sekudny później Nuckal odskoczył do przodu gdy zaledwie centymetr od jego pięt wbiła się strzała. Szybko jednak wycofał się z powrotem, chcąc ominąć piekielną, nie wiadomo czemu, linię.
-O. Wreszcie jesteście. - Powiedział Kruncha.
Ninja ukradkiem spojrzeli po sobie. Spodziewali się że impulsywny dowódca od razu przypuści na nich atak.
-Czekaliśmy na was.
-Na nas? A po co my wam niby, hę? - Spytał Jay, kręcąc od nie chcenia nunczako.
-A tak jakoś mi się powiedziało... Może ktoś z was potoważyszy Nuckal'owi w wyścigu po mapę.
Kruncha wskazał toporem za koniec groty. Wojownicy przybliżyli się na bezpieczną odległość, by nie musieć podnosić głosu.
-To on sam nie może się po nią kopnąć? Ma tylko 60 metrów. - Odezwała się Kelly trzymając naładowamy łuk w pogotowiu. - Chyba że boi się zmęczyć. - Dodała zgryźliwie.
-Nie mam zamiaru się usmażyć albo żeby strzałka wbiła mi się w zdrowe oko. - Bronił się Nuckal.
-O czym ty gadasz?
-Przekonaj się. Wypóść strzałę w głąb groty. - Powiedział Kruncha.
Błękitnooka spojrzała pytająco na Cole'a. Chłopak wzruszył ramionami też nie kumając. Dziewczyna westchnęła i wypóściła pocisk. Korciło ją aby wycelować w czaszkę jednego ze Skulkinów. Jednego albo drugiego. Ale się powstrzymała. Innym razem. - Powiedziała do siebie w myślach. Strzała przeleciała dziwną linię i dopiero wtedy zaczęło się dziać. Z kamiennej ściany wystrzeliło mnustwo małych strzałek. Dwie z nich wbiły się w drzewiec strzały. Pocisk przeleciał jeszcze chwilę aby na koniec zostać strawiony przez ogień powstały z ziemi. Ninja byli w dużym szoku. Teraz wiedzieli czemu Nuckal nie chciał pójść po mapę. Tutaj aż roiło się od pułapek.
-No jasne. - Zane klepnął się otwartą dłonią w czoło. - Pamiętacie co było napisane przy wejściu?
Jay potwierdził przypuszczenia, że czasami miewa przebłyski geniuszu.
-Że wszystko co tu zobaczymy będzie przeciwieństwem spokoju. A żeby zdobyć mapę będzie trzeba... Pokonać przeszkody! - Zawołał klaskając w dłonie.
-Czyli co? Aby zdobyć mapę trzeba pokonać tor przeszkód? - Upewnił się Kai.
-Dokładnie.
-No dobra, to kto po nią idzie? - Zapytała Kelly.
-Może ty, Shira? - Zaproponował Kruncha. Dziewczyna spojrzała na niego - No co? Ja tylko mówię, że możesz się przebiec z Nuckal'em. Taki mały wyścig jeszcze nikomu nie zaszkodził.
-Farren kazał ci to powiedzieć? Samukai odszedł to od razu zacząłeś się podlizywać jemu braciszkowi? - Stwierdziła niż spytał podchodząc do niego.
Okazali się prawie równego wzrostu. Dziewczyna nie bała się Krunchi. Zdążyła go poznać i znała jego zachowania. On nic jej nie zrobi. Chyba że z armią szkieletów na czele.
-Nie wiem. Może...
-To czemu sam tu nie przylazł?
Szkielet wzruszył ramionami. Nuckal przestępnował nerwowo z nogi na nogę. Najchętniej by zrezygnował. Zaczął powoli zmieżać w bok aby oddalić się jak najbardziej od toru. Przybyli do jaskini kilka minut przed ninja. Kruncha wywęszył jakiś podstęp i kazał mu pójść po mapę. Nie skończyło się to dla niego dobrze. Po pierwszych dziesięciu metrach zawrócił z trzema strzałkami wbitymi w kości.
-A ty gdzie się wybierasz? - Warknął dowódca ziemi odwracając się do niego.
-Ja... Eee... Nigdzie.
-Mam nadzieję. A teraz ruszaj po mapę! Nie mam zamiaru cackać się z tymi ninja Kruncha pogroził mu toporem. Nuckal bez gadania zaczął biec.
-O nie tak to nie będzie. - Mrukneła Kelly i rzuciła łuk oraz kołczan Zane'owi. - Trzymaj. Ja lecę po mapę.
Dziewczyna ruszył za Skulkinem nim ninja zdążyli coś powiedzieć.  Dogoniła go w momencie gdy unikał strzałek, które wystrzeliły z otworów w ścianie. Przebiegła między dwiema salwami. Jedna z nich przeleciała tuż przed jej nosem. To już było strzaszne, a przecież tor dopiero się zaczął. Ona i Nuckal nie tracili więcej czasu. Przez pięć metrów biegli i nic się nie działo. Dopiero później z otworów w ziemi buchnął ogień. Kelly cofnęła się o krok do tyłu. Inaczej mogłaby stracić swoją grzywke. Kątem oka dostrzegła jak szkielet czyni podobnie. Musiała przyznać że on ma łatwiej. W końcu i tak już nie żyje. Ogień przestał tryskać i Kunoichi znalazła okazję aby przeskoczyć. Na jej korzyść Nuckal nie był taki zdecydowany. Jednak jej zdecydowanie o mało ją nie zgubiło gdy nagle ziemia się roztąpiła i powstała dwu metrowa przepaść. Siła rozpędu pozwoliła jej przeskoczyć. Pokręciła głową nie zatrzymując się. Postanowiła ocenić co ją teraz czeka by uniknąć takich niespodzianek.
Stwierdziła że przez kilka metrów nic nie wyglądało podejżanie. Ruszyła szybko i jednak ostrożnie do przodu. Myślała że zyskała przewagę. Niestety zapomniała o jedym dość istotnym fakcie na temat Nuckala. Mianowicie, ten szkielet był najszybszy ze wszystkich Skulkinów, dlatego też w błyskwicznym tempie znalazł się obok niej i zamachnął toporem aby w najprostszy sposób się jej pozbyć. Thifer przeturlała się w bok unikając ciosu jak i kamiennej ściany, która wyrosła spod ziemi. Oddzieliła ją od rywala. Wyprostowała się powoli spodziewając czegoś gorszego. Nic straconego. To nastąpiło chwilę później. Ściana rozdwoiła się i zaczęła do niej jak i Nuckala przybliżać. Na dokładkę sufit zaczął się obniżać. Kelly zaczęła biec przed siebie by nie zostać zgnieciona. Wypadła z strefy ruchomych ścian w tym samym czasie co Nuckal. Gdy byli już w miarę bezpieczni ściany zaczęły wracać do pierwotneh pozycji. Brunetka wzięła kilka głebokich wdechów.
Wywnioskowała że przebyła jakąś połowę drogi. Mapa była coraz bliżej. Spojrzała z ukosa na szkieleta. Ich spojrzenia spotkały się. Oboje byli zmęczeni ale żadno z nich nie chciało odpóścić. Nuckal dlatego że dostałby ochrzan od Farrena a Kelly bo chciała zdobyć mapę a w nastepnej kolejności katanę. Nagle ziemia zaczęła się trząść. Nuckal i Kelly z trudem utrzymali równowagę. Podłoże powoli się zapadało a w miejsce odłamanych fragmentów pojawiała się lawa.
-Nie no co jeszcze?! - Krzyknęła błękitnooka skacząc w miejsca gdzie była jeszcze ziemi, która zaraz zaczęła się zapadać, a ona ponownie musiała się przemieszczać jak sarna unikająca drapieżnika.
Nuckal znajdował się w takiej samej sytuacji. Tylko że on bardzo szybko zmieniał swoje położenie. Był tu a zaraz tam. Pierwszy przedostał się na drugi brzeg. Kelly dwie chwile po nim. Gdy już biegła z Skulkinem, nic nie wskazywało że coś ich usmaży albo podziurwami. Po 10 m. Kelly dogoniła Nuckala. Nie umarły potknął się na nie równej ziemi i runął do przodu. Wojowniczka wykorzystała jego upadek.
Przyspieszyła. Usłyszała jak Kruncha wydziera się na swojego zawodnika, by zebrał zadek i biegł dalej. Jego rozkazy mieszały się z zachętami i dopingiem chłopaków. Nuckal czym prędzej się pozbierał. Kelly widziała już mapę położoną na prostokątnej skale. Chciała ją zdobyć i wygrać. To doprowadziło do tego że nie zauważyła kolejnej pułapki.
-Stój!! - Krzyknął... Nuckal
Dziewczyna mimowolnie stanęła dokładnie na linii. Jej uszu dobiegł szczęk stali jakby ktoś dobył z ssykiem miecza. Sądziła że to dowódca szkieletów błyskawic dobył topora i wykorzystał jej najwność.
Myliła się. To dwusieczny topór który wyłonił się ze skały zbliżał się w jej stronę. Nie mogła się ruszyć. Coś ją sparaliżowało. Wszystko działo się jakby w zwolnionym tempie. Zdąrzyła dostrzec jak ostrze jest zaledwie dwa metry od niej. Zasłoniła twarz i czekała na cios.
Lecz on nie nastąpił.
Poczuła jak jakaś siła popycha ją w bok. Upadła na ziemię. Spojrzała na wybawcę. Okazał się nim Nuckal! Klęczał obok niej. Otworzyła tylko buzię nie będąc w stanie nic powiedzieć. Ten szkielet, który jest jej wrogiem... właśnie... ocalił jej życie...?
Nuckal chyba też nie wieżył w to czego dokonał. Zobaczył jak topór zbliża się do dziewczyny. To był impuls. Krzyknął a potem pchnął ją do przodu. Topór świsnął tuż za nimi. Czym prędzej ruszył dalej.
Kelly jeszcze w szoku też nie traciła czasu. Do celu zostało tylko 10 decydujących metrów. Nuckal'a i Kelly do mapy dzieliły trzy metry. I może błekitnookiej się zdawało, że Skulkin właśnie wtedy zwolnił. Jakby chciał aby to ona wygrała. Lecz następne groźby Krunchi spowodowały że to on i tak pierwszy zdobył mapę.
Kelly stanęła w pół kroku z wyciągniętą ręką, która opuściła gdy szkielet wygrał.
-A teraz wracaj z mapą!! - Krzyknął Kruncha zadowolony z końca wyścigu.
Nuckal spojrzał na rywalke. Widać że była załamana. Po tem na Krunche. Uświadomił sobiew wtedy że jeśli dostarczy mapę Farren'owi to on na pewno zniszczy ninja. Nuckal nie lubił brata Samukai'a. Według niego to on sam mógł tu przyjść po tą mapę. A tak to on musiał odwalać brudną robotę. Przez myśl przeszedł mu pewien pomysł. Wiedział że będzie mieć przerąbane u Farren'a. Jednak teraz mu to zwisało. Specjalne zrobi temu gburowi na przekór
Gdy on myślał co uczynić jaskinia niespodziewanie zaczęła się zapadać. Z sufitu spadały mniejsze lub większe kwałki skał. Nuckal podjął decyzję.
-Łap! - zawołał do Kelly i rzuciła jej mapę.
Dziewczyna nie wiedząc co robić złapała ją.
-Co ty robisz ? - Spytała zdezorientowana.
-To co widać. Oddaje ci mape.
-Nuckal ty idioto co ty wyprawiasz?! - Darł sie Kruncha.
-No idź! - Powiedział Skulkin.
Kelly otworzyła usta aby coś powiedzieć lecz wtedy strop spadł między nią a szkieletem.
-Kelly uciekaj z tamtąd! - Rozkazał Cole.
Dziewczyna posłuchała i puściła się biegiem w drogę powrotną. Spojrzała przez ramię za siebie. Nuckal'owi udało się wydostać i biegł parę metrów za nią. Aby nie było łatwo się wydostać przeszkody nadal działały. Najgorszym wyzwaniem okazało się jezioro lawy. Pozostały już nieliczne głazy po których dziewczyna przedostała się na druga stronę. Po fajcie dokonanym zdała sobie sprawę że nie pozostało przejście dla Nuckala
,Zaraz czemu ją się o niego martwię? '
Jaskinia zawalała się w szybkim tempie. Kelly biegła jakby ją diabli gonili. Błyskawicznie przebyla trasę z ruchoma ścianą, potem 2 metrową przepaść, pózniej buchajacy ogień a na koniec strzałki. Większość szkieletów opuściła już grote. Pozostały tylko Kruncha i paru innych.
-Wszystko gra? - Spytał Zane podchodzą do niej z chłopakami.
Kelly nie odpowiedziała. Dyszała cieżko z trudem łapiąc oddech. Odwróciła się w stronę toru. Nuckal za kij nie mógł przebyć lawy. Dziewczyna nie myślała o tym aby w tej chwili się z tąd wynieść. Musiała pomóc szkieletowi tak jak on pomógł jej. Podała zwój Cole'owi i zwróciła się do białego ninja nadal nie odrywając wzroku od końca jaskini która nadal się rozpadała.
-Daj shurikeny.
-Co takiego?
-No daj!
Zane wyjął zza pasa bronie i podał dziewczynie. Ta pobiegła z powrotem na tor.
-Co ty wyprawiasz? - Zapytał Cole.
-To co muszę! - Odkrzyknęła będąc w strefie ognja.
-Każe ci wracać, słyszysz?!
Cole mógł sobie rozkazywać lecz ona i tak go nie słuchał. Wiedział że powinna się go słuchać bo w końcu to szef ale musiała to zrobić. Znalazła się w strefie ruchomych ścian. Gdy te zaczęły opadać zakręciła w dłoniach szhurkikenami. Miała nadzieje że się jej posłuchają. Bo chyba tylko Zane mógł nimi władać. Nie zastanawiała się nad tym długo. Już w następnej chwili skierowała złotą broń na jedną z przybliżających się ścian. Shurikeny ją posłuchały. Wytworzyły lodową poziomą kolumne od jednej do drugiej ściany unieruchamiając przybliżającą się. Później stworzyła kolejną pionową. Zdawała sobie sprawę że za długo to nie wytrzyma. Ruszyła dalej. Nuckal stał na ostatnim głazie który zaczął się obniżać .
-Nuckal! - Zawołała w jego stronę.
Usłyszał ją mimo hałasu jaki panował. Zdziwił się że ona jeszcze tu jest. Kelly zakręciła ponownie shurikenami. Wytworzyły lodowe przejście nad lawą.
-Wiej z tąd! - Krzyknęła nie czekając co Nuckal zrobi zaczęła wracać w jeszcze szybszym tempie niż poprzednio.
Szkielet skorzystał z pomocy. Ześlizgnął się po moście ibteż biegł przed siebie. Po dwóch minutach była spowrotem obok ninja. Oddała Zane'owi jego broń i odebrała swoją. Już razem uciekali z zawalającej się Jaskini Heisei. Pozostałe Szkielety już dawno ją opóściły.
Wybiegli z groty. Zatrzymali się dopiero kilka metrów dalej. Kelly oparła się o drzewo. Przez dłuższą chwilę nie mogła nic powiedzieć. Otarła pot z czoła. Spojrzała na jaskinie. W tamtej chwili wypadł z niej Nuckal a wejście całkowicie się zawaliło. Napotkał jej spojrzenie ale zaraz potem pobiegł w obojętną stronę. Thifer usiadła pod drzewem. Spojrzała z ukosa na kolegów. Jej wzrok zatrzymał się na Cole'u. Teraz do niej dotarło że nie zastosowała się do jego poleceń. Ten jakby czytał w jej myślach.
-Mam ci do powiedzenia dwie rzeczy. - Przemówił sotrym tonem. Po pierwsze. Nie podobało mi się, że nie posłuchałaś moich poleceń. Mogło się to źle skończyć. A po drugie. Dobra robota.
Cole podał jej mapę z uśmiechem.  Dziewczyna podrzuciła zwój w powietrzu. Na jej twarzy pojawił się na początku mały zmęczony uśmieszek, który zamienił się w szeroki uśmiech zadowolenia i wygranej.

-----------------------------------
Hej wszyscy :D Oto ja, powracam z nowym rozdziałem po ponad 3 tygodniowej nieobeconości. Udało mi się wstawić w wolnej chwili w przerwie między nauką do próbnych. Rozdział oceniam jako średni. Pierwotna wersja miała być taka że Kelly po prostu zdobędzie mapę jako pierwsza i po sprawie. Jednak Miałam zachcianke i wyszło co wyszło. Następny powinien pojawić się w następny piątek przy dobrych wiatrach. Do zobaczonka
~Vanessa~