Rozdział 1 ~ Spotkanie

   Chłopak o roztrzepanych brązowych włosach z drewnianym mieczem w dłoni pokonywał kolejne przeszkody. Na ganku siedział starszy mężczyzna, szybko dokładając kostki cukru do herbaty i obserwując jego postępy. Zadanie chłopaka polegało na ukończenie toru przeszkód zanim on dobije herbatę. Brunet był już na końcowym odcinku. Brodacz uniósł do ust kubek. Wtem chłopak cisnął swoim drewnianym mieczem, wytrącając mu naczynie z dłoni. Staruszek chciał zmierzyć go wzrokiem, ale stracił go z oczu. Rozejrzał się po placu.

- Słodzisz jedną kostkę czy dwie? – spytał beztrosko Kai.

   Starzec odwrócił się w jego stronę. Chłopak siedział obok niego, a w ręku trzymał kubek z herbatą. Najwyraźniej był z siebie dumny, że zdołał ukończyć zadanie przed tym jak jego mentor dopił herbatę.

    Sensei Wu nie odezwał się. Wstał i skierował się w stronę drzwi.

- To jak nauczysz mnie tej sztuki Spinjitzu? – zagadnął chłopak lekko zniecierpliwionym głosem.

- Trening już się rozpoczął. Jutro egzamin końcowy – odpowiedział Sensei i wszedł do środka klasztoru, zostawiając Kai'a samego.

   Chłopak trenował u Wu od niecałych dwóch tygodni. Spotkał brodacza, gdy pracował w 4 Broniach razem ze swoją młodszą siostrą – Nyą. Sensei szukał broni dla ninja. Kai z siostrą zabrali się do pracy, gdy znikąd pojawiły się szkielety i porwały Nyę! Kai poprzysiągł sobie, że odnajdzie siostrę, w końcu to jego jedyna rodzina. Na początku chciał iść sam, bez żadnego doświadczenia w sztukach walki, ale dość skuteczny argument Wu – w postaci ciosem w łeb –  przekonał go, że przyda mu się pomoc a przede wszystkim solidne wyszkolenie.

   Kai udał się z Sensei'em do Klasztoru Spinjitzu na Górze Niemożliwie Wysokiej. Tam zaczęło się jego szkolenie. Na samym początku Kai był porywczy, nie chciał słuchać rad swojego mistrza i robił wszystko po swojemu. Nie kończyło się to dla niego dobrze. Jednak pozytywną stroną było to, że brunet nigdy nie rezygnował i dążył do ukończenia zadania. I pewnego dnia, udało mu się.

   Teraz musiał czekać cierpliwie na końcowy egzamin...

~ * ~

    Zapadł już późny wieczór, na dworze powoli zaczynał panować mrok. Sensei Wu spał smacznie w swojej sypialni; zawsze kładł się wcześnie (starość nie radość). Kai natomiast przebrany w czerwoną pidżamę mył zęby. Zastanawiał się jak będzie wyglądał jego końcowym sprawdzian. Może będzie musiał przebyć tor w jeszcze krótszym czasie? Albo będzie musiał wbiegnąć na sam szczyt góry? Zastanawiając się nad egzaminem Kai przy okazji przyglądał się swojemu odbiciu w lustrze. Przekrzywił na bok lekko głowę.

- Na mnie się gapisz? – spytał własne odbicie

Ustawił się w pozycji, jakiej uczył go Sensei – na ugiętych lekko nogach,  z luźną postawą ciała gotową w każdej chwili zadać atak. Zrobił wymach, blok, unik, wypad zadając ciosy własnemu cieniowi szczoteczką do zębów.

- Broń się!

   Kai był tak zajęty fikcyjną walką, że nie zauważył jak do pomieszczenia bezszelestnie wślizgnęła się  postać w czarnym stroju i masce na twarzy; w dłoni trzymała nunczako. Schowała się za drewnianą kolumną. Do środka weszły też dwie inne postacie tak samo ubrane tylko z tą różnicą, że jeden miał kosę a drugi shurikeny. Schowali się przed wzrokiem Kai’a. Chłopak nadal walczył z niewidzialnym wrogiem. Trzy postacie w czerni wyszły z ukrycia i otoczyły go. Kai, który wirował wokół własnej osi dopiero, gdy się zatrzymał, zorientował w sytuacji. Stanął jak wryty.

- Ups.

   Trzy postacie przygotowały się do ataku. Kai szybko ocenił sytuację i uprzedził przeciwników. Temu, który stał najbliżej wsadził szczoteczkę w usta. Był to chłopak od kosy, który jak najszybciej wyjął szczotkę i chciał się odwzajemnić, lecz zorientował się, że Kai gdzieś wyparował.

   Brunet, korzystając z krótkiego zamieszania wymknął się z klasztoru przez okno na plac. Rozejrzał się. Przyszła mu do głowy pewna myśl jak uporać się z nieproszonymi gośćmi. Podszedł do środka placu, gdzie znajdowała się wajcha w kształcie chińskiego smoka. Pociągnął za nią. Trzy postacie pojawiły się z nienacka i również z nienacka oberwały. Nim pierwszy z nich zdążył cokolwiek zrobić, dostał kręcącym się workiem treningowym zawieszonym na kiju. Drugiego znokautował Kai, który skoczył na niego, powalając tym samym na ziemię. Trzeci odciągnął brązowowłosego i zadał mu cios w brzuch. Kai polecił do tyłu. Pierwszy też się przyłączył. Ta walka trwała kilka minut. Raz Kai zdobywał przewagę, raz trójka postaci w czerni. Brunet powalił właśnie tego od shurikenów, wskoczył na niego, a dwie pozostałe postacie na niego – ludzka kanapka!

- Wystarczy – nakazał głos Sensei’a, który pojawił się na ganku ze swoim bambusowym kijem w dłoni i chińską czapką na głowie. Mimo tego, co tu zobaczył był nader spokojny, jakby nic się nie stało.

   Postacie w czerni zeszły z Kai’a i ustawiły się w jednej linii. Przyłożyły zaciśnięte pięści do otwartej dłoni i pokłoniły się lekko.

- Hai, Sensei – powiedzieli równocześnie.

   Kai zdezorientowany wstał i otrzepał się z kurzu. Stanął obok jednego z nich.

- Oni też są twoimi uczniami? – spytał z niedowierzeniem w głosie jak i na twarzy.

   Sensei skinął w milczeniu głową. Kai zastanowił się przez chwilę.

- To był mój końcowy sprawdzian, mam rację?

- Owszem, a ty go zaliczyłeś –  powiedział Wu

- Zaraz, zaraz, zaraz – odezwał się chłopak od nunczako – Nie mówiłeś, że dołączy do nas czwarty ninja. Powinno być trzech. Jak trzech królów, trzech muszkieterów…

- Jay’owi chodzi o to, że my trenujemy ze sobą od początku – wtrącił chłopak od kosy. – Znamy się na tym, co robimy.

- No chyba nie na walce – zakpił Smith.

   Jay już wystąpił do przodu, aby coś powiedzieć, lecz Wu mu przeszkodził.

- Nic wam nie mówiłem, że będzie was trzech, a nawet czterech. Jest pięć żywiołów i pięciu ninja.

- Ale Sensei, nas nawet z nowym jest czterech – zauważył ten od shurikenów.

- Wiem Zane, dlatego do drużyny dołączy jeszcze jedna, już ostatnia osoba – wyjaśnił staruszek i wskazał swoim kijem na dach nad nim.

   Jego uczniowie równocześnie spojrzeli w tamtą stronę. Dostrzegli zarys przykucniętej postaci w takim stroju jak Jay czy Zane. Przez szparę na oczy w masce spogładały na nich błękitne oczy, lekko rozbawione. Na głos Sensei’a wyprostowała się i zeskoczyła na ziemię robiąc fikołek w powietrzu. Zgrabnie i płynnie wylądowała obok Wu.

- Chłopcy przedstawiam wam Kelly, wojowniczkę ninja.

- Co!? To teraz jeszcze dziewczyna?! – krzyknął Jay.

   Zane dostrzegł w oczach nastolatki dziwny błysk.

- Masz coś przeciwko temu? – spytała, a w jej głosie było słychać niebezpieczną nutę.

- Jay, Kelly ma takie samo prawo do zostania ninja jak każdy z was – pouczył go mentor.

- No, ale ona jest… dziewczyną – zauważył Kai. – Nie jest przypadkiem trochę słabsza od nas i…

   Kai nie zdążył dokończyć zdania gdyż Kelly bez ostrzeżenia zrobiła wypad do przodu i błyskawicznie dobyła katany zawieszonej na plecach. W tym samym czasie zdążyła powalić chłopaka na ziemię. Ostrze broni znalazło się centymetr od oczu chłopaka. Kai wstrzymał oddech. Nie spodziewał się takiego zajścia.

- Okey, okey. Może nie jesteś słabsza – zapewnił unosząc ręce.

- Może? – powtórzyła Kelly, a ostrze katany przybliżyło się o pół centymetra bliżej

- Na pewno nie jesteś słabsza! – poprawił się.

   Kelly schowała broń usatysfakcjonowana i ustawiła się obok Zane’a. Sensei podszedł do nich.

- Każdy z was jest wyjątkowy. Nie ważne czy jest chłopakiem czy dziewczyną. – Posłał wymowne spojrzenie dwójce uczniów. – Ma takie same prawo zostać wojownikiem ninja. Potraficie kontrolować potęgę żywiołu, ale najpierw…. Ninja go!

   Wu obrócił się raz i zamienił się w złote tornado.  Zawirował przed ninja, zmieniając ich stroje, po czym stanął w dawnym miejscu, splatając ręce za plecami.

- Wow! – zawołał Kai, przyglądając się nowemu strojowi. – Jak on to zrobił?

- HA! Ale jestem ładny! – zachwycił się Jay.

   Każdy z ninja miał na sobie inny kolor  stroju. Kelly szary, Zane biały, Jay niebieski, Kai czerwony, a ostatni ninja czarny. Górna część stroju składała się z bluzy z długimi rękawami oraz trzech sznurkach przewieszonym nad ramionami a w ich złączeniu była smocza głowa. Spodnie mieli długie, przy pasie każdy miał pas odpowiedni kolor oraz buty do kolan.

-Zaraz. Mój strój się nie zmienił – zauważył czarny ninja.

- Kai to mistrz żywiołu ognia – zaczął wyjaśniać po kolei Sensei. -  Jay jest niebieskim władcą piorunów. Cole jest czarnym ninja ziemi. Zane ninja lodu. Natomiast ty Kelly jesteś wielką Mistrzynią wiatru.

   Ninja zdjęli z głów maski. Ostatnia uczyniła to Kelly, robiąc to jakby z oporem. Brązowa grzywka przykrywała połowę prawego oka. Po lewej stronie na kosmyku niespiętych włosów odcinało się szare pasemko grubości 1 cm. Natomiast jej oczy… były niebieski, prawie błękitne. Można się w nich było utopić, ale miały coś w sobie hipnotyzującego oraz groźnego, niebezpiecznego… Zane miał blond włosy i niebeskie oczy. Jay rudawe oraz też niebieskie paczałki. A Cole czarne i też prawie czarne oczy.

Wu wszedł na ganek i ponownie zabrał głos.

- Waszym zadaniem jest bronić pięciu broni Spinjitzu przed lordem Garmadonem.

- A co będzie z moją siostrą? – przerwał mistrz ognia.

- Uuu będziemy ratować panienkę? Ładna jest? – spytał  ninja błyskawic.

- Jay… – syknął Cole.

- Ja tylko chcę wiedzieć, w co się pakujemy. Ma niebieskie oczy?

- Daj spokój.

- Gdy znajdziemy Złote Bronie uratujemy twoją siostrę – wytłumaczył Sensei zapobiegając dalszej dyskusji. – Trzeba ruszać po pierwszą z nich.

- Zaraz, mówiłeś, że nauczysz nas Spinjitzu – przypomniał mu ninja ziemi.

- Spinjitzu znajduje się teraz w każdym z was. Jednak drzwi otworzycie dopiero, gdy znajdziecie odpowiedni klucz.

- Mamy szukać jakiś kluczu? – zdziwił się Jay,   gdy ich nauczyciel wszedł do klasztoru.

- Coś czuję, że Mistrz znowu coś knuje – stwierdził Cole drapiąc się w podbródek.

- Nie pierwszy raz – powiedziała Kelly a potem dodała z kwaśnym uśmiechem – i nie ostatni

- Jeśli to ma mi pomóc odnaleźć siostrę to zrobię wszystko – Zapewnił Kai i skierował się w stronę drzwi.

- Lepiej się wyśpijmy. Jutro pewnie czeka nas ciężki dzień.

 -----------

  Pierwszy rozdział za nami. Po małych trudnościach udało mi się zmobilizować i wstawić go dzisiaj. Myśle że ni za krótki ni za długi nie wyszedł. Nie wiem czy zauważyliście,że dodałam dwie zakładki : fabuły i postacie. No nic ja biorę się za pisanie drugiego rozdziału. Powinnien  się pojawić w piątek. (Jeśli dobra wena mnie nie opuści)

To do zobaczonka

Pozdrawiam

Vanessa :)))